vervolg hoogte- en dieptepunten Bolivia

Wow.....gelukkig, mijn verhaal wordt verstuurd!! Niet voor niks zitten te typen gelukkig.

Mijn plan om Potosi te bezoeken heb ik laten varen en heb ik inmiddels aangepast.Vanmiddag vlieg ik terug naar La Paz om vervolgens morgenvroeg door te vliegen naar Uyuni. Daar verheug ik me helemaal op, de excursie van 3 a 4 dgn door de zoutwoestijn schijnen zo ontzettend mooi te zijn....en inmiddels heb ik het in Sucre wel gehad. Zou er tenslotte maar 1 middag en 1 ochtend zijn, maar door die blokkades bij Potosi en de hierdoor ook volle vluchten kan ik vandaag pas weg. Bijna geen zon gezien deze dagen, beetje fris. Wel heeft Sucre mooie witte gebouwen, kerken en huizen. Maar ik zat er een beetje doorheen, heb het een beetje gelaten voor wat het was. Een markt bezocht en het Parcque Bolivar met miniatuur Eiffeltoren, idem Obelisque en idem Arc de Triomphe.

Had 2 leuke hostals, in het eerste kon ik niet blijven nadat ik wist dat ik niet verder kon reizen. Het tweede was beter en iets duurder, 14 euro ipv 12 euro per nacht, incl. ontbijtje. Bolivia is trouwens veruit het goedkoopste land, schrijf niet tot nu toe, want de duurste landen zijn in aantocht.

Ik mis toch wel een telefoontje met internet, op heel veel plaatsen is hier wifi....en de internetcafés hier in Bolivia zijn irritant traag.

Enne....mijn laatste week in Peru was ontzettend gezellig, leuke mensen ontmoet op de boot op Lake Titicaca. De tocht hebben we gemaakt in volle zon op bijna 4000 mtr hoogte. Als eerste hebben we de Uros rieteilanden bezocht, waar we door de kleurrijke dikke dames welkom werden geheten.2 heren legden uit hoe een eiland in 3 jaar tot stand komt. Interessant, ook om op zo´n eiland te zitten en te lopen, door de golfslag zit er soms wat beweging in.We werden allemaal door een dame meegenomen naar haar hut om vervolgens in de plaatselijke kleurrijke kleding te worden gehesen. Op de foto en ready.

Entonces....een boottocht van 3 uur naar het eiland Amantani, waar we werden ondergebracht bij diverse gezinnen om er te lunchen, te dineren en te ontbijten.... Cadeautje meegenomen, pasta en blikje gecondenseerde melk, zoals was gevraagd. De lunch was voor mij en Sarah en Sebastian (Duitsland) in de keuken zonder tafel, dus werd het op de betonnen vloer geserveerd-op een dienblad. Smaakte goed. Het was voor ons uitkijken bij de deuren, die rond de 1.20 mtr hoog zijn. Ja en dan stoot je soms je hoofd.

Na de lunch met zijn allen naar de Plaza Grande gelopen, waar de meesten verder omhoog klommen voor een mooi uitzicht. Ik heb dat gelaten voor wat het was en heb wat gevolleybald met de plaatselijke jeugd en een lekker biertje gedronken in de zon.

In mijn kamertje zonder electra en water, maar met een doorgezakt matras heb ik voor het eerst mijn lakenzak gebruikt. Vond het niet geheel proper. Kaarsje aan, mooi uitzicht op het meer, heel romantisch eigenlijk, alleen er ontbreekt nog wat aan....De volgende morgen vroeg krijg ik een teiltje met een bodempje warm water...net genoeg, maar ben al blij dat het warm water is.

Het ontbijt, net als het diner, was in de slaapkamer van Sarah en Sebastian. Mijn hostmam zegt dat het ontbijt komt en wijst naar de kamer van SenS , die nog maar net uit bed zijn.

We worden door onze hostmams naar de boot gebracht. Die vervolgens naar Taquile vaart. Daar maken we ook weer een wandeling over het eiland. Heb er nog gebreide oorwarmers gekocht, voor het geval dat. Lunch op het eiland, waar Gil uit Brazilië jarig blijkt te zijn. ´s avond worden we uitgenodigd voor de pizzeria, beetje verjaardag vieren.

Bij terugkomst in Puno blijkt dat ik de volgende dag niet naar Bolivia kan met de boot, maar een dag later. Vrijdagmorgen om 6 uur opgehaald om met de bus naar Copacabana in Bolivia te vertrekken. Vanuit Copacabana met de catamaran richting Isla del Sol en vervolgens naar het vasteland van Bolivia om verder te reizen met de bus naar La Paz. Het weer zat niet mee deze keer op Lake Titicaca, veel wind en regen. Shannon en Mike uit de US ontmoet en een grote groep Turken uit Istanbul, die je niet zo vaak tegenkomt op reis.

Eerst uitklaren Peru, in 2 div. kantoortjes om vervolgens in een ander kantoor weer een inreisstempel te halen voor Bolivia, incl. bijbehorend papiertje. Hiertussen zit zo´n 500 mtr. lopen.

In La Paz heb ik een hotel met grote zitkamer en idem badkamer. Excursie besproken voor de volgende dag, de bergen in. Net op tijd wakker, word ik om half 9 opgehaald richting Chacaltaya op een hoogte van 5300 mtr-waar ik maar 200 mtr omhoog hoef te lopen om een hoogterecord te vestigen. Zo makkelijk heb ik het nog niet gehad in de bergen.

Mooi vuurwerk in La Paz, op de 5e verdieping van mijn hotel te zien. Plaatselijk feestje!

Je hebt hier 2 NL cafés, Amsterdam en Le Florin. Bij de laatste heb ik samen met Paula uit de UK 2x ´s avonds gegeten. Geen bitterballen of vlaflip of bossche bol.

Vanavond probeer ik in La Paz nog langs het LANkantoor te gaan, om te achterhalen over de ten onrechte afgeschreven vluchten (jawel, 2x) op 2 november. Ook waarschijnlijk nog een fraude op 30 oktober van Copa airlines uit Panama. Vandaar dat ik aan mijn max zat.

Ga er van uit dat het allemaal goed gaat komen met de financiën, met hulp van de servicedesk van de rabo. Snap ook niet hoe het kan....Allebei is gebeurd in Peru, Agua Calientes en Cusco.

Voor de rest is alles goed en ik hoop met jullie ook. Binnenkort ga ik weer een poging wagen om wat foto´s te plaatsen.

Wat was ik blij met de mailtjes de laatste dagen! Sorry, maar ik probeer jullie zsm terug te schrijven!

Liefs en xxx en groetjes,

Gerry

Bolivia, hoogste punt bereikt, vervolgens in een diep dal

Het is nu echt reizen geblazen. Heeft het alleen nog maar meegezeten, in Sucre/Bolivia ging het mis. En dan gelijk ook maar alles op 1 dag!! Sorry, dat ik deze keer met mijn ellende begin, maar ik moet het toch even kwijt...en na regen komt er weer zonneschijn .

Helemaal in euforische stemming nadat ik op een hoogte was geweest van 5500 mtr, met een excursie vanuit La Paz naar de berg/voormalig wintersportoord Chacaltaya, was de volgende dag geheel in mineur.

Het begon gelijk al bij het betalen in La Paz, waar mijn creditcard niet werkte toen ik het hotel wilde betalen. Cash had ik niet voldoende, tijd evenmin ivm het halen van een binnenlandse vlucht naar Sucre. Servicedesk gebeld, creditcard is geblokkeerd en ik zit aan mijn max., wat volgens mij niet kon. Na aankomst in Sucre teruggebeld om uitgebreide informatie, helaas, de lijn werd na het noemen van 2 transactiesa verbroken. Meerdere pogingen in diverse belkantoortjes lukten niet. Ook geen andere NL nummers. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Bij aankomst in Sucre met een vlucht van Aerosur was er voor niemand bagage, er werd verteld dat we dit morgen om dezelfde tijd konden afhalen bij Cargo Aerosur in Sucre! Nog nooit meegemaakt, terwijl ze wel aan het uitladen waren en 1 backpackster haar oranje rugzak herkende. Gelukkig was het er ook de volgende dag.

¨s middags naar internet om foto´s op reismee en facebook te plaatsen en wat gebeurt er : alle stroom valt uit. ook dat kon er nog wel bij.

Dan maar mijn busreis naar Potosi gaan boeken. Is de komende 2 dagen in ieder geval niet mogelijk (en misschien nog meer)vanwege een blokkade van...weer niet geheel duidelijk. Maar op internet las ik dat er in en rond Potosi nogal eens stakingen en blokkades zijn en je er vast kunt komen te zitten. Daar had ik geen zin in, in deze hoogst gelegen stad ter wereld met veel zilverindustrie.

Omdat er geen Word op deze pc is geïnstalleerd en in de hoop dat ik niet voor niks mijn verhaal zit te typen stuur ik dit vast door.

Wonderful MP/PERU

Hola Holanda, vanmiddag even de tijd genomen om wat foto´s door te sturen. Nu ik aanhet reizen ben geslagen worden dat er steeds meer en om mijn geheugen niet te ver achter te laten lopen probeer ik zo veel mogelijk een snel internet te vinden om e.e.a. te realiseren.

Enne…niet geheel onbelangrijk : ik kan weer pinnen in Puno!! Hoorde van een Nederlandse dat zij hetzelfde probleem in Arequipa had, kon ook niet pinnen. Raar hoor, maar gelukkig weet ik na 2x dat het dus gewoon voor kan komen dat er plaatsen zijn met ATM´s die gewoonweg mijn pinpas niet accepteren.

Inmiddels zit ik alweer aan het Titicacameer in Peru, waar ik gisteravond na een busreis van 6 uur ben aangekomen. Mijn hotel had ik al geboekt en voor een 1 euro werd ik er per taxi naar toe gebracht. Probeerden mij tijdens het korte ritje nog wat excursies te verkopen, net als in het hotel.

Maar om weer niet gelijk met vandaag te beginnen, ga ik 1 week terug in de tijd naar Machu Picchu. Daar was ik gebleven met mijn verhaal, of moest ik nog aan beginnen….

Het was een vroegertje zaterdagmorgen 29 oktober, we werden om 5.40 uur opgehaald (5 uur ontbijt en half 5 op, ook dat is vakantie)om met de trein vanaf Poroy-station naar Agua Calientes te worden gebracht met de Vistadôme, een trein met een gedeeltelijk glazen plafond om de bergen te kunnen zien. Het eerste deel van de reis lukte dat nog, daarna kwamen we in het nevelwoud terecht en begon het te regenen en dat is niet opgehouden tot eind van de middag. Het hotel lag midden in het nevelwoud, aan de spoorlijn-aangezien er niet al te veel treinen per dag komen en gaan was dat geen probleem. Een mooie kamer, maar door een abuis van het hotel (denk ik) had ik de grote kamer gekregen met 2st.2-persoonsbedden en Betsy en Ton de wat kleinere kamer met een 2-pers.bed. Ruimte genoeg met mooi uitzicht op de groene omgeving. De gids kwam om 7 uur langs om te vertellen hoe laat we de volgende ochtend naar MP zouden vertrekken. Viel niet tegen, we konden iets uitslapen: om 7 uur werden we opgehaald door Daniël om vervolgens in een lange rij wachtenden aan te sluiten om de bus naar MP te nemen, iedereen heeft gereserveerd, dat wel. We hadden alle geluk van de wereld met het weer: ZON!! En die schijnt hier al vroeg en is gelijk krachtig, zoals wij hem midden in de zomer voelen om 12 uur ´s middags, zo brandt hij daar al vroeg in de morgen.

Aangekomen bij MP hebben wij eerst een stukje van de Incatrail gelopen naar Intipunku, in tegengestelde richting van de die-hards die dit stuk na 3ª4 dgn lopen bereiken en dan voor het eerst MP zien. Onderweg hebben we geprobeerd mee te doen met een dagelijks ritueel van onze gids, namelijk het kauwen van gedroogde cocabladeren. Je doet cocabladeren in je mond net zo lang tot je een soort van bal hebt. Daarna deed de gids er een poeder op van gemalen en geroosterde cacaoboon en je doet het balletje weer terug in je mond. Je krijgt er geen honger en geen dorst van. Ik heb het niet zover gebracht, kon het niet in mijn mond houden, kreeg braakneigingen. Betsy heeft het wat langer volgehouden en Ton heeft het ritueel volbracht. Het was afzien, maar we hebben het op ons gemakkie gelopen-ook hier weer uitkijken voor de hoogte(ziekte).

Daarna hebben we door MP gelopen tussen de vele toeristen en plaatselijke bewoners die op zondag gratis naar binnen mogen, evenals scholieren en studenten uit Peru.

Het was een droom om ooit rond te lopen in Machu Picchu en het leek een droom toen ik er werkelijk stond!! Ik weet niet eens zo veel over de Inca´s, maar het is indrukwekkend en enorm wat ik daar heb gezien en morgen in Titicacalake nog meer zal gaan zien. Zo fijn ook om dit te kunnen delen met Betsy en Ton. Het was werkelijk zo imposant en prachtig, ook de berg Huayna Picchu die er tegenover lag met de steile trappen die naar de top leiden.

Omdat we vanaf ´s morgens rond een uur of 8 hadden gelopen, waren we rond een uur of 2 wel zo ongeveer versleten en besloten we terug te gaan naar Agua Calientes. Het was een goed besluit, want we waren nog niet vertrokken of het begon te regenen. Samen met de gids geluncht in AC (in dit geval Aguas Calientes).

Verder hebben we lekkere biertjes gedronken op het terras bij het hotel, bij kunnen praten en veel gelachen, al kan ik me alleen nog herinneren de ´café con leche´, maar dan sin leche! Nog eens navragen bij BenT wat er verder de revue is gepasseerd!

Maandagmiddag met de trein terug naar Ollantaytambo waar ook daar weer iemand stond te wachten met het bordje Klazina (1e geboortenaam van Betsy)van der. Diezelfde naam werd genoemd toen we werden opgehaald voor de 1e excursie en ik, nog geheel onwetend, antwoordde dat wij dat niet waren. BenT waren er nog niet en na een minuut of 5 ging er een lichtje branden…..

De terugreis met de trein was amusant; vanwege Halloween liep er een verkleed iemand rond. Ook apart was de modeshow van de hostess met de conducteur, tussen hun werk door verkleedden zij zich en later probeerden zij de alpacawollen kleding aan de man te brengen.

De taxirit vanuit Ollantaytambo voerde door Sacred Valley terug naar Cusco. Wat is Peru mooi, wat een verschillende landschappen. Hier reden we over hoogvlakten van ruim 3 duizend meter met mooie sneeuwbedekte pieken in de verte.

Dinsdag hadden we voor onszelf, vanwege 1 november Allerheiligen waren er veel winkeltjes gesloten. We hebben op de Plaza deArmas geluncht bij Limo, wat kun je heerlijk eten in Peru, maar wat zijn de porties groot! Aan 1 gerecht heb je genoeg. Heb Betsy een warme alpacamuts (het is net bont) gegeven en zij heeft mijn panamahat mee. Zou hem anders gedurende mijn hele reis op moeten zetten….had ik weer niet zo goed over nagedacht. De mal heb ik nog wel om hem in model te houden, opgevuld met sokken.

De laatste ochtend in het Monasterio ons laatste overheerlijke ontbijtje genuttigd en na 6 dagen zat het er helaas op. Backpack weer gepakt en kleine backpack idem. Het was ontzettend fijn om iemand vertrouwd om me heen te hebben (en enorm te worden verwend!!)en ik zag er dan ook wel erg tegen op om alleen verder te gaan. Vond het moeilijk en soms nog wel. Ontmoetingen met excursies zijn gezellig maar duren kort omdat iedereen zijn eigen weg weer volgt.

Nadat Betsy was geweest begon ik ook iets meer aan (t)huis te denken, mis sommige momenten aanspraak (heb ik thuis ook wel eens)….heb hier echter veel te organiseren voor mijn reis en kijk er ook wel weer naar uit om al die mooie dingen te gaan zien die ik wil gaan zien.

Ga zo mijn rugzakje pakken om 1 nacht bij de mensen thuis te logeren op het Titicacameer (dinsdagavond).

Liefs, Gerry

Bezoek uit NL in Cusco en de Inca`s!

Een zonnig hallo vanuit Arequipa waar ik momenteel 2 dagen verblijf in een hostal met een Nederlandse eigenaresse. Hier schijnt 360 dagen per jaar de zon en het regent maar af en toe, 150 mm per jaar. Het is overdag gemiddeld een graadje of 23 op een hoogte van 2380 mtr.

Het ligt in een prachtige valley, omgeven door de met sneeuw bedekte El MIsti vulkaan van 5822 mtr., met aan de ene zijde de berg Chachani van 6057 mtr. En aan de andere zijde de Pichu-Pichu van 5669 mtr. Weer een prachtige omgeving dus en het houdt voorlopig nog niet op. Volgens mijn reismeeblog ben ik precies op de helft, maar eigenlijk nog maar net aan het reizen. En dat laatste merk ik wel, ik moet echt tijd gaan besteden aan het op de hoogte houden van mijn familie, vrienden en bekenden!! En van het organiseren van mijn overnachtingen, bus-, vlieg- en boottrips. Daar heb ik dus dit zonnige dagje voor vrijgehouden, de zon is hier zo sterk dat ik er maar beter uit kan blijven.

Vanmorgen mijn bank gebeld, voor de 2e keer blijk ik wederom geen geld uit de muur te kunnen halen. Een paar weken terug in Cuenca precies hetzelfde verhaal. Enne….ik ben een pasje kwijtgeraakt in Cusco-niet gestolen of zo, weet het niet. Misschien toch in de pinautomaat laten zitten, hier krijg je je pasje namelijk pas terug als je je geld al hebt ontvangen en de vraag op de display hebt beantwoord of je al of niet nog een transactie wilt. Uiteraard in de omgeving nagevraagd, er zijn hier winkels met pinautomaat die stapels pasjes hebben liggen! Het geeft me een iets beter gevoel dat ik gelukkig niet de enige ben, alhoewel ik er bijna van overtuigd ben dat ik mijn pas heb meegenomen. Niet terug gevonden nog (hoop nog steeds in een hoekje van of in mijn bagage…niet goed gezocht of zo…)Heb ik 1 pasje over waarmee ik niet kan pinnen; ga er nog van uit dat het goedkomt, tenslotte werkte het andere pasje ook weer na enkele dagen. Inmiddels maar geld gewisseld tegen een niet al te beste koers, pinnen is goedkoper! En dan heb ik altijd nog mijn creditcard, mocht de nood echt aan de man komen. Maar echt vrolijk word ik er niet van. Voor het overige gaat het goed, maak je niet bezorgd!

Mijn week met Betsy en Ton was fantastisch, we hebben veel gezien, gegeten, gedronken, gelachen en bovenal genoten van het wondermooie Machu Picchu!! En van Cusco, volgens de gids is Cusco met een s en niet met een z. Ik gebruik de s, alhoewel ik het in de boeken meestal met een z zie staan.

Dinsdagmiddag 25 oktober ben ik aangekomen in Cusco, nadat mijn vlucht van Lima naar Cusco was gecancelled, zo las ik op Lima airport. Dit nadeel had gelukkig ook zijn voordeel: bij navraag kon ik gelijk inchecken op een vlucht van slechts 15 minuten later. Hoefde niet in een lange rij te staan om in te checken of bagage af te geven. Want een beetje chaos was het wel op de luchthaven van Lima, rugzak werd niet doorgelabeld en alles en iedereen liep door elkaar. Het was een mooie vlucht, ik zat gelukkig aan de goede kant om de met sneeuw bedekte toppen van de Andes te zien, alhoewel de meeste toppen in wolken (of nevelen?) waren gehuld. In het vliegtuig voor het eerst en gelijk voor het laatst Inka Kola gedronken, mierzoet en lichtgevend geel van kleur. Wat me weer aan mijn jeugd deed terugdenken, aan de ontploffende flessen Exota met diezelfde lichtgevende kleur. Na aankomst in mijn hotel ben ik gelijk even Cusco in gelopen. Moest door een ontzettend smal steegje, waar 1 auto doorheen kon rijden en jij zo ongeveer met je rug tegen de muur op het trottoir moest staan. Beetje overdreven, maar niet echt veel. Wat een winkeltjes, niet normal, maar eigenlijk kan het ook niet anders op een plaats waar heel de wereld op af komt om naar Machu Picchu te gaan.

Cusco is ook een mooie stad, het is de oude hoofdstad van het Incarijk en rond AD 1100 gesticht. Het heeft rond de 400.000 inwoners en heeft zich ontwikkeld tot een commercieel- en toeristisch centrum. Koloniale kerken, kloosters, ruïnes worden afgewisseld met restaurants, hotels, bars en winkeltjes. Ook zijn er veel overblijfselen van Inca-muren in de stad te zien.

De eerste dag in mijn hotel draaide ik gelijk de kraan van de muur en kreeg gelijk een andere kamer. ^savonds uit eten, waar ik in het restaurant gratis de nationale drank van Peru, de Pisco Sour kreeg. Een lekker drankje, dat ik samen met Betsy diverse malen in ons supermooie hotel, een voormalig klooster met kerk, heb gedronken. Niet uit een glas, maar uit een stenen kelk. Jammie,jammie. Het was trouwens echt smullen geblazen in Cusco en Agua Caliëntes (warm water, wat een leuke plaatsnaam) in onze hotels en restaurants.

Donderdagmiddag was het dan zover, ik heb er naar uitgekeken om eindelijk weer bekenden te zien en wie kan dat beter zijn dan mijn tweelingzus!! Met haar vriend Ton. Wachtend in de lounge van het hotel had ik zicht op de ingang van het hotel en eindelijk, een uur na hun vlucht kwamen ze het hotel binnengelopen……..Fantastisch, lief, heerlijk, geluk, blijblijblij!

Alle excursies waren al geregeld in NL door Betsy. Donderdag hebben we rustig aan gedaan, ze hadden er tenslotte een lange reis opzitten met 7 uur tijdverschil (inmiddels zijn dat er 6).

Vrijdag was de eerste excursie die ons naar Sacsayhuaman voerde, met prachtige Incamuren op een heuvel in het noorden Cusco. Ontzettend grote stenen, ze wegen tot wel 130 ton en met absolute perfectie op elkaar gemonteerd. Eeuwenlang hebben ze gedacht dat het een fort was, maar de architectuur suggereerden een groot heiligdom en tempel naar de zon. Verder naar Tambo Machay waar water uit nog steeds onbekende/verborgen bronnen stroomt.

´s Middags hebben we Santo Domingo bezocht, zuidoost op de Plaza de Armas. Gebouwd in de 17e eeuw op de muren van Qoricancha, tempel van de zon. Foto÷s mogen er niet worden genomen, zoals in veel kerken, musea en gebouwen.La Compañia de Jesus, gebouwd aan de zijde van de Amarucancha, residentie van de Inca Huayna Capac uit de late 17e eeuw.

Inmiddels zit ik al ruim 3 uur te internetten en heb ik dorst en ook wel weer wat trek gekregen. Misschien dat ik eind van de middag of vanavond nog even tijd heb om wat meer te vertellen over MP, daar ben ik niet aan toe gekomen. Ook nog 2 vluchten geboekt en foto÷sgeplaatst…

Morgen voor 2 dagen naar Colca Canyon om zondag verder te reizen met de bus naar het Titicacameer richting Bolivia=waar ik volgende week vrijdagavond hoop aan te komen.

Warme groeten uit Arequipa, Peru

xxxGerry

vanuit Cuzco, Peru, het laatste Ecuadoriaanse bericht

Om vanuit Baños in Cuenca te geraken was nog een hele reis van in totaal 7 uur. Als eerste met mijn bagage naar het busstation met de taxi- daar heb ik zo´n kwartier op moeten wachten (de hostalowner heeft wel 3x gebeld) en dat voor een klein toeristendorp als Baños. Vervolgens vraagt hij ook nog eens veel voor het korte ritje, inmiddels weet ik zo ongeveer wel wat de taxiprijzen zijn in Ecuador. En met mijn gebrekkige Spaans weet ik hem dat duidelijk te maken, zodat ook dat weer goedkomt op de vroege morgen, nou ja, kwart over 8. Met de bus naar Ambato om daar over te stappen op de bus naar Cuenca, een koloniale stad die wordt beschouwd als de mooiste stad van Ecuador. Dat overstappen gebeurt niet op een busstation zoals ik had verwacht. Nee, de chauffeur stopt op een 4-baansweg (waar je je geen hollandse weg bij voor moet stellen) en wijst aan de overkant op een buscompany naar Cuenca. Ik met mijn rugzakken de weg overgestoken en in de bus gaan zitten. Wachten tot er voldoende passagiers zijn, het viel mee gelukkig. Ook de busreis. Weer een lading verkopers gedurende de trip, zoals ik al eerder meldde.

Ook hier probeert de taxichauffeur me weer af te zetten, ik ben tenslotte toerist. Bij de info hadden ze me gezegd wat de prijs was naar mijn hotel en hij ging er 25% boven zitten. Op naar de volgende en daar lukt het wel. Leuk hotelletje, 3 gasten, maar o zo aardige receptionisten.

Tassen gedropt en gelijk de stad in, de hoogte in met 89 treden (ik heb ze geteld) om voor de volgende dagen excursies te boeken. Vrijdag naar Chordeleg en Gualaceo, zaterdagmorgen een stadstour en zondag naar Cajas National Parc.

De vrijdagexcursie ging langs allerlei handwerk-artisanal onderneminkjes, een gitaarmaker, keramiekmakers, het maken van een zilveren ring incl. museumbezoek, ikatweven. Ik heb nergens iets gekocht, ik moet me overal inhouden wat dat aangaat. Souvenirs passen niet in een rugzak waar voor 5,5 maand onderdelen in zitten. Had trouwens iets anders verwacht van de trip. Het zouden indigenous/inheemsen zijn, waar ik me dan weer een verkeerde voorstelling van heb gemaakt. Een mooie dag, dat wel. Na afloop met 2 Canadezen nog een biertje wezen drinken.

Zaterdagmorgen in een stralende zon het oude deel van Cuenca bezocht; langs de belangrijkste bezienswaardigheden, zoals de oude- en de nieuwe kathedraal, kerken, de bloemenmarkt, pleinen, parken en een werkplaats waar de originele panamahoed wordt gemaakt. En ik heb er één gekocht, kan hem gewoon op mijn hoofd zetten tijdens het reizen of in mijn kamer laten. Foto staat al op Facebook.

Zondagmorgen met gids en 2 Amerikanen naar Cajas National Parc, waar we 2 mooie hikes hebben gelopen in een groot, hoog en koud park. De foto´s staan al op mijn blog. Ik vind het heerlijk om die hikes te doen. Ik hoop binnenkort nog foto´s toegestuurd te krijgen van Erika, die professioneel aan het fotograferen was o.a. voor National Geographic.

Maandagmorgen moest ik mijn panamahoed nog ophalen, omdat ik niet voldoende geld bij me had tijdens de excursie. Nou dat geld had ik maandagmorgen ook niet, het is me niet gelukt om in Cuenca geld uit de automaat te halen en ik heb er toch diverse uitgeprobeerd met bedragen van hoog naar laag. Dus toch maar met de creditcard, zou me 6% extra kosten maar die werden niet in rekening gebracht. Een meevallertje. ´s Middags terug gevlogen naar Quito om daar mijn laatste nacht aan de Pasaje de las Margaritas met Paulina, Wagner, Francis, Paula en Eduardo door te brengen. Nog uit eten geweest bij Crèpes and Waffles en het zat er op na ruim 10 weken Ecuador. Ontzettend jammer, ik heb een mooie tijd gehad met en bij de familie. Al was het niet altijd rozengeur en manenschijn-geen warme douche, laat eten, het legen van de emmer in de badkamer (toiletpapier mag absoluut niet in het toilet, nergens), nieuwe lakens, niks te drinken ´s avonds (zorgde zelf voor flesjes water). Het woog niet op tegen de warmte en aandacht wanneer met name Paulina thuis was.

De vlucht naar Lima had 45 minuten vertraging, voldoende speling om mijn vlucht naar Cusco te halen. En wat blijkt in Lima, voor de 2e keer is mijn vlucht gecancelled. Deze keer van LAN, de grootste luchtvaartmaatschappij in Zuid-Amerika. Het was snel opgelost toen ik een LAN-medewerkster aansprak: bij een aparte balie werd ik ingecheckt voor een vlucht van maar 15 minuten later. De overige passagiers stonden in een lange rij.

Inmiddels ben ik dus in Cusco, Peru waar ik gisteren een warme douche wilde nemen in mijn hotel...helaas, ik draaide gewoon de kraan los en het water kwam uit de muur. Was natuurlijk niet te stoppen zonder kraan. Moest er wel om lachen eigenlijk. Kreeg een andere kamer, waar vannacht het water in de wc weer bleef lopen. Na wat geklungel aan een knop was ook dat weer opgelost.

Gisteren gelijk aan de Inka Cola, een mierzoet lichtgevend geel non alcoholisch drankje met prik, een soort van Exota van heel vroeger. En een kleintje Piscosour, het nationale drankje van Peru-heb even niet bij de hand waar het van gemaakt is-in ieder geval met opgeklopt eiwit, sterke drank en limoen?

En morgen is het dan zover: Betsy en Ton komen mij in Cusco bezoeken om er vervolgens een vakantie aan vast te plakken. Ik vind het zo ontzettend lief en leuk dat ze komen en we gaan er dan ook zeker 6 mooie dagen van maken. Het worden superverwendagen voor mij, ik ben er van verzekerd dat ik de komende dagen geen kraan van de muur zal draaien, geen harde oude dekens op mijn bed zal hebben, geen doorlopend toilet midden in de nacht, altijd een warme douche zal hebben en het belangrijkste : mijn lieve tweelingzus en vriend Ton om gezellig mee te eten en drinken, te toeren naar Macchu Picchu en te shoppen (denk ik) want die heb je hier genoeg. Ik hoop dat de hoogte van 3350 mtr. geen problemen geeft voor ze, eerst even rustig aan doen, voor zover het programma het toelaat.

Ik zie net dat de vlucht waarmee Betsy en Ton inmiddels zijn geland, een vertraging had van 2 uur en 45 minuten. 5 voor 9 ipv 10 over 6.

Iedereen de hartelijke groeten vanuit Cuzco, waar het gisteren 23 graden was en na zonsondergang ontzettend snel afkoelde.

XXX Gerry

kan weer verhaal versturen

Vanuit een koud Cuenca met gratis internet in het hotel, Villa Nova Inn, aan de Tomebamba rivier weer even een bericht over de laatste dagen. Even mijn laatste bericht bekeken om te zien waar ik was gebleven met mijn verhaal.

Bij jullie is het trouwens inmiddels ook al geen zomer meer las ik en heeft het zelfs al gevroren, het kan verkeren in een paar weken tijd, zo zit je nog lekker buiten en zo sta je de ruiten van je auto te krabben.

Ik was nog in Quito de laatste keer met mijn bezoek aan de Basiliek op de laatste zaterdag voor de reis naar Baños en Cuenca. Daarna naar het Quicentro om als afscheid een postre (een toetje) te kopen in de vorm van een taart. Wagner had lasagna gemaakt van aubergine, heerlijk ! Vrijdagavond had ik de familie mee uit eten genomen naar Boca del Lobo ( mond van de wolf) in het nieuwe deel van Quito. De ambiance was pure kitsch met o.a. lege vogelkooien en psychedelic paintings, heel apart dus. En lekker gegeten. De familie had zelf het restaurant uitgezocht. Binnen was het frisjes, raar om met mijn fleecejack aan te eten, zeker in een restaurant. Maar daarom niet minder gezellig.

Ik had zaterdagmorgen wel even nodig om mijn rugzak goed in te pakken en kwam tot de conclusie dat hij wat voller en zwaarder was geworden. Zo veel heb ik nou toch niet gekocht? Even zien wat ik achterlaat in Quito a.s. maandag, hij is echt te vol en te zwaar. Had een zwarte poncho en een grijs alpaca vest gekocht in Otovalo, de laatste heb ik al achtergelaten-heb het vest nagenoeg niet aangehad en in NL zal dat denk ik helemaal niet gebeuren.

Ja en zondagmorgen 16 oktober is het dan zover: mijn reis gaat beginnen met als eerste stop Baños, een busreis van 3 uur vanaf station Quitumbe in het zuiden van Quito. Om half 9 naar de Avenida de 6 Decembre gelopen, samen met Paulina, om daar een taxi te scoren naar Quitumbe, dat ging snel, de rit naar het busstation op een zondagmorgen duurt dat zo`n 40 minuten. Kaartje gekocht voor $ 3 en rond een uur of 1 in Baños, waar ik in een heel leuk hostel 4 nachten heb doorgebracht, ik had een kamer voor 2 personen, met balkon, met echt warm water en heb dus overheerlijk kunnen douchen na ongeveer 10 weken!!! Genieten, en nog eens genieten!!

Tijdens die (lange)busreizen komen er overal en nergens verkopers binnen met etens- en of handelswaar. Die met handelswaar verkopen o.a. tandenwhitener, allerlei kruiden tegen alle pijntjes en kwalen die je volgens mij maar kunt hebben. Een microfoon is er niet en in tegenstelling wat ik als reisleidster heb geleerd, staan en lopen deze verkopers door de bus en roepen wat ze verkopen, niks microfoon-zoals met al die bus- en straatverkopers is de stem luid genoeg.

`s Avonds mijn eerste excursie naar de Bellavista (die heb je in Ecuador genoeg)om een mooi uitzicht te hebben over Baños. Maar wat een ramp zeg, zit je in een open truck op een bankje en wordt er een soort van discomuziek aangezet en nog wat gekleurde lampjes aan het plafond. Daar ga je dan de heuvels in rond 9 uur `s avonds met een herrie van jewelste. Niet te geloven! De volgende ochtend naar de watervallen idem dito...ik heb dit echt nog nooit gezien of meegemaakt. De watervallen waren mooi, we hebben er een stuk of 6 bezocht, maar de tocht met die open truck en die harde muziek zijn niet voor herhaling vatbaar. Bij 2 watervallen kon je in een soort van kabelbaantje dichter naar de waterval, bij een andere moest je eerst een stuk bergafwaarts lopen om de val te bewonderen en vervolgens weer een klim naar boven. Met een ecuadoriaanse familie van groot tot klein en een flinke Amerikaan met zijn eigen begeleidster vanuit een Spaanse school heb ik deze reis gemaakt. Veel toeristen deden deze tour met de mountainbike, bergafwaarts en met de bus terug. Had ik achteraf gezien beter kunnen doen.

De hotsprings in Baños heb ik 1x bezocht en het was heerlijk, alhoewel ik keuze had uit 3 baden, bleef er maar 1 over om in te baden/zitten. Het ene bad was bloedheet en het andere ijskoud, dus dan maar in het warmwaterbad-dat overigens stampvol was. Hele families zaten er in te praten en te relaxen, ook toeristen ontbraken niet-maar waren ver in de minderheid.

De eerste dag dat ik in Baños was ben ik trouwens 3x aangesproken door wat oudere heren, waarvan er 1 al gelijk met mij wilde gaan eten-nou ja, zich meldde om mij te vergezellen, want hij had al gegeten. Gelijk afgewimpeld. Dat is me in Quito niet overkomen, dus ik voelde me in 1e instantie niet helemaal op mijn gemak. Gelukkig was het alleen maar de eerste dag. Daarna heb ik me veilig en op mijn gemak gevoeld.

Dinsdag was het weer tijd voor actie!! Ben met een Amerikaanse uit mijn hostal zo`n 2 uur bergopwaarts gelopen naar een mooi hotel met een café, Cafè el Cielo, met superuitzicht op de Bergen en de actieve vulkaan Tungarahua. Helaas was hij niet actief in de week dat ik er was, maar in april jl was hij actief en de wind niet in de goede richting waardoor ontzettend veel stof in Baños neerdwarrelde . Geluncht in het café en weer bergafwaarts. Aangekomen in mijn hostal heb ik een heerlijk steambath genomen, je zit in een soort van houten kist en word 5x heerlijk warm gestoomd in de kist om vervolgens van een koude nabehandeling te genieten. Het voelde goed, kom je weer helemaal van bij.

Woensdag ben ik wezen tandem-paragliden, nadat ik dit in Turkije al diverse malen had gedaan vond ik het hoogtijd worden voor een zuidamerikaans avontuur in de luchtg. En dat is het geworden! De vlucht niet helemaal in positieve zin, helaas. Een ervaren en een ietwat onervaren piloot (die ik dus trof) met 6 Deense jongeren, 1 Amerikaanse en ik. De take off was op dezelfde plaats als de landing en door de thermiek ga je vanzelf omhoog en kun je dus later op dezelfde plaats weer landen. De chauffeur die ons naar de plaats bracht was een echte Ecuadoriaanse chauffeur, scheuren door de bochten, inhalen voor een onoverzichtelijke bocht en flink wat snelheid zorgden niet echt voor angst, maar helemaal veilig voelde ik me nou ook niet echt. Op de take off aangekomen was er in 1e instantie te veel wind, waardoor we moesten wachten en het werd steeds frisser...gelukkig werden we voorzien van `vliegpakken` , je lijkt op een soort van michelinmannetje. Uiteindelijk ging de wind liggen, tijdens mijn vlucht viel hij zelfs even weg en waren we op een haar na geland in de middle of nowhere. We vlogen ook best wel laag toen de wind nagenoeg wegviel , scherend langs bomen en electriciteitsdraden met de wat onervaren piloot was ik toch wel bang. Tenslotte had de agent verteld dat er maar 1 piloot beschikbaar is in Baños. Dan is het toch vreemd wanneer er wel een tweede piloot bij is, uit het niets. De Amerikaanse kende hem en wist dat hij pas 6 mnd zijn brevet heeft. Ik was echt blij toen we waren geland. De laatste 2 vluchten zijn elders geland, zij konden door de wind niet meer terugkomen. De terugtocht met de auto/jeep ging over binnenwegen omdat de er aan de doorgaande weg wegwerkzaamheden waren. Die binnenwegen zijn er alleen niet op gemaakt om 2-richtingsverkeer te verwerken. Heel erg regelmatig stonden we dan ook stil, waardoor het uiteindelijk `s avonds half 8 was voordat we terug waren in Baños.

De restaurants in Baños waren van goede kwaliteit, ik heb er heerlijk gegeten: Frans, Zwitsers (weisswurst met rôsti). Altijd met een verse jugo, van mora (een soort van bramensap), naranjilla of tomate de arbol: heel lekker en wij kennen ze niet.

Donderdag met de bus via Ambato in Cuenca aangekomen, waar ik tot a.s. maandag ben. Morgen naar nationaal park Cajas, vandaag Cuenca bezichtigd en gisteren de omgeving van Cuenca olv gids en met andere reizigers.

Inmiddels ben ik voor de laatste keer in Quito(snifsnif)en probeer nu om mijn verhaal te posten wat ik in Cuenca heb geschreven maar om duistere redenen niet kon versturen.

Lieve groeten vanuit Cuenca

Een update uit Baños, Ecuador

Voordat ik een heel verhaal ga schrijven, probeer ik eerste even uit of ik mijn verhaal niet voor niks zit te schrijven. Op deze pc is geen Word geïnstalleerd. Het is een pc in mijn hostal.

Dat ging dus goed en kan ik mijn ervaringen van de laatste week gaan opschrijven.

Lieve allemaal,

Mijn tijd in Quito zit er op, 8 volle weken in een ontzettend grote en drukke stad. Geen echt nare dingen meegemaakt gelukkig. Jullie hebben inmiddels via Picasa webalbums en mijn gmailadres al wat foto´s ontvangen, al begrijp ik dat het niet iedereen lukt om de link te openen. Ik heb daar ook zo 1-2-3 geen oplossing voor...

Vorige week maandag 10-10-11 zou ik om 8.45 uur naar Coca vliegen met Icaro airlines. Kom ik om half 8 op het vliegveld aan en blijkt de vlucht gecancelled-gelukkig is het allemaal goedgekomen en heb met TAME naar Coca kunnen vliegen en vrijdag weer terug. Blijkbaar zijn de vliegtuigen van Icaro in onderhoud cq niet meer geschikt voor het luchtruim of failliet volgens de 2 gidsen in de jungle. Op het vliegveld heb ik kennisgemaakt met de groep van 9 Britten, die met mij naar La Selva Junglelodge gingen. De bofkonten, allemaal 1 week op incentivereis naar de jungle in Ecuador. Een van hen was de begeleider, 24 jaar, die iedere maand wel een reis(je) heeft...all over the world. Leuke baan.....

Het vliegtuig was best groot, ca. 80 plaatsen, had eigenlijk een klein toestelletje verwacht voor max. 25 pers. De vlucht duurt maar een minuut of 20/25, het verschil in temperatuur was echt groot. Coca was een graadje of 30 en vochtig, even wennen dus aan die hitte. In de jungle was het idem dito, alhoewel we maar 1 buitje hebben gehad in die bijna 5 dgn in het regenwoud.

Na aankomst in Coca, vliegveld is een groot woord voor 1 gebouwtje, werden we met een open bus naar de haven gebracht. In een boot in kanovorm met motor werden we 2 uur stroomafwaarts naar de aanlegplaats gebracht waarvandaan we een kwartier moesten lopen naar een aanlegplaats voor kleine boten. We hoefden alleen maar onze dagbagage te dragen, de rest werd verzorgd. Er werd voor ons gepeddeld tot aan de lodge over het Garzicochameer. Een lekker welkomstdrankje met nog lekkerder hapjes stonden voor ons klaar. De groep van 10, incl. me, werd gesplitst in 2 groepen. Ieder met zijn eigen gids.

Mijn onderkomen was een bamboehuis op poten, met veranda en een hangmat! Met een heerlijke regendouche, het water was enigszins bruin, zoals ook het meer is gekleurd. Ook was het water niet echt warm, maar gelukkig aangenaam van temperatuur in die hitte.

Iedere morgen werden we middels een klop op de bamboedeur gewekt, om 5.30 uur!! Om 6 uur ontbijt en om half 7 op stap. Rond een uur of 11 meestal weer terug, waarna we tot 4 uur vrije tijd hadden (en een overheerlijke lunch om half 1) om vervolgens weer op stap te gaan en in het donker terug te keren.

We hebben enkele soorten apen gespot, o.a. de common squirred monkey, de black mantled monkey, white fronted capuchin m. en de red howler monkey. Foto´s heb ik er niet van, daar is mijn camera niet geschikt voor. Verder nog een toecan, een kleine slang, diverse spinnen gezien, zelfs nog een piranha gevangen en gezwommen in het meer waar ook de piranhas leven. Wat een scherpe tanden!! Bij de parrot clay lick gezien hoe diverse vogels de klei uit de muur pikken, weer van veraf. En natuurlijk al of niet zichtbare insecten,waarvan ik nog steeds kan nagenieten: zit ik alweer vol rode bulten, die ontzettend jeuken.

Met de boot op visite geweest bij een indigenous familie; eerst werd ons gezicht met een rode vrucht beschilderd door Enrique, de hulp van de gids. Vervolgens pijltje blazen op een pàpàya om daarna kennis te maken met het gezin. Ik vond het niet echt indigenous, zij waren bijv. niet beschilderd. Quicha gedronken, een gefermenteerd drankje van yuca-een slokje was voldoende-niet lekker, een soort van drinkbare zure melk.

Verder was het vooral genieten, heerlijk lezen en dutten in mijn eigen hangmat. Engels was de hele week de voertaal, uiteindelijk met 1 gids uit Coca nog wat Spaans kunnen spreken.

Zondag met Paula naar de Basiliek in het oude deel van Quito geweest, de toren beklommen met een prachtig uitzicht over de stad. Ja, dat was dus echt mijn laatste dag in Quito. Het was toch wel vertrouwd met mijn familie en vind het aan de ene kant erg jammer om er weg te gaan, maar aan de andere kant fijn omdat het tijd werd om te gaan reizen.

Mijn verhaal is nog niet ten einde, maar morgen of een dag later ga ik weer verder met mijn verhaal. Het is wat mij betreft een beetje saai verhaal geworden, een opsomming zonder achtergrond.

Hartelijke groeten en tot van de week.

Gerry

Na 8 weken Quito de jungle in

Eindelijk is het zover dat ik kan gaan reizen, na 4 weken Spaanse les, 3 weken vrijwilligerswerk is het morgen zover: om kwart voor 9 plaatselijke tijd ga ik voor een half uur de lucht in naar Coca om vervolgens met een boot 2,5 uur stroomafwaarts te reizen naar La Selva Junglelodge, om a.s. vrijdagmorgen terug te keren naar Quito voor 1,5 dag. Hierover de volgende keer meer, alweer.

Inmiddels heb ik foto´s op Picasa webalbums gezet, maar moet daar nog toevoegen wie er mijn foto´s kunnen zien. Het is een hele klus en het duurt ontzettend lang om foto´s te uploaden; op de site van reismee ben ik van plan om in Baños (vanaf 16 oktober)enkele avonden te besteden om foto´s te plaatsen. Het wordt echt de hoogste tijd!!

Maandag j.l. heb ik de president van Ecuador, Rafael Correa, gezien op het balkon van zijn werkpaleis in het oude centrum van Quito. Heb er nog foto´s van..... Er is iedere maandag om 11 uur ´s morgens wisseling van de wacht en meestal is de president aanwezig, de eerste keer dat ik er was dus niet. Vandaar nogmaals om hem ´live´ te zien.

Heb vorige week met veel plezier gewerkt op het vrijwilligersproject COVI, 2 weken zijn dan echt veel te kort. Alhoewel er veel tijd in de vaat ging zitten, er waren dagen bij van wel 60 kinderen, was er voor de andere helft van de tijd genoeg tijd voor buiten spelen, meehelpen met het huiswerk (rekenen en engels), leerspelletjes op de pc. Ik heb genoten van de kinderen, hun blije gezichtjes en kus(beso) op de wang van sommige kids als je er weer was. Ik heb geleerd hoe je van een plastic fles een mooie bloem kunt maken en een octopus. Tamara en Maria die allebei hard werken om het project te laten draaien, respectievelijk op kantoor en in de keuken. Petje af voor deze dames, geliefd bij alle kinderen. Je zag hoe ze met liefde voor de kids aan het werk waren. Vanwege de christelijke grondslag van het project wordt er ook altijd voor het eten gebeden, Tamara bidt en de kids herhalen het.

Op het project heb ik een jongen ontmoet, Boris uit Colombia, die op straat had geleefd en die door het geloof en Amerikaanse ondersteuning van missionarissen nu zelf bezig is een project op te zetten voor minderjarige moeders, al of niet levend van de prostitutie. Via hem ben ik weer in contact gekomen met Desiree, een Nederlandse van 25 jaar die samen met Boris en nog enkele anderen aan dit project werkt. Samen met Desiree wat wezen drinken/eten en een middag nederlands kunnen praten, wel weer even prettig na 7,5 week.

Dinsdag j.l. moest ik even naar de Academia en zag daar een weegschaal....Kon het niet laten om er even op te gaan staan. Wat ben ik afgevallen, had het al wel gemerkt aan mijn broeken die toch wel erg ruim zaten. 7 kilo in totaal afgevallen in 7 weken, dat gebeurt er dus wanneer je bijna niet snoept en veel moet lopen!

Vanmiddag met Angela, die na 4 wkn vrijwilligerswerk even terug was in Quito, de oude stad bezocht. Heerlijk op een terras in de zon gezeten met een fantastisch uitzicht! Ook nog een ontzettend mooie kerk, de Iglesia de la Compañia de Jesus, bezocht en de Iglesia y Convento de San Francisco.

Oh ja, het schiet me net te binnen. Loop ik afgelopen week in een winkel, hoor ik opeens een Nederlands liedje. De meesten van jullie kennen het waarschijnlijk niet eens, ik weet niet hoe oud het is maar volgens mij is het een lied uit de jaren 30/40. Het is ongeveer zo: Loesje, wie is toch dat snoesje. Verder ken ik het niet, ik was echt verbaasd om het in het nederlands te horen, zomaar vanuit het niets.

Hartelijke groeten!!Gerry