Nog 1 week Quito

En dan kan het echte reizen gaan beginnen.

Hola zomers NL, jullie treffen het maar met zo´n warme nazomer!! Wat apart om te lezen dat jullie gisteren, 1 oktober!!!, tot half 11 buiten hebben kunnen zitten.

Gisteren heb ook ik de hele dag buiten gezeten in een iets lagere buitentemperatuur van 14 a 15 graden, maar in de superwarme hotsprings van Papallacta. De temperatuur van deze baden schat ik tussen de 25 en ruim 40 graden, er zijn wel 25 verschillende baden- van groot tot klein en van warm tot superheet. Dus echt koud heb ik het niet gehad. Het is echt uniek midden in de bergen, helaas was het nagenoeg de hele dag van licht- tot zwaar bewolkt en zelfs wat regen. Maar het was heerlijk relaxed, ik was samen met Paulina mijn hostmam. Om 8 uur ´s morgens hebben we een (publieke) bus genomen, na een half uurtje moesten we in Cumbaya (het stadje waar de rijken van Quito wonen) overstappen. Het was even een half uurtje wachten op die volgende bus, een lange afstandsbus naar Lago Agrio, maar dan had je ook een zitplaats met veel beenruimte. Na 5 kwartier konden we bij de bushalte van Papallacta uitstappen om vervolgens met een pickup-truck naar de hotsprings te worden gebracht, 3 kilometer verderop de heuvels in. Daarna was het alleen maar genieten in de ongeveer 25 hotsprings, eerst nog even heerlijke empanadas de queso (met suiker, mmmm!) op. Voor het eerst is mijn gezicht wat verbrand, en nagenoeg geen zon gehad. Na enkele uren in diverse baden te hebben gebadderd vertrokken we rond 5 uur weer richting bushalte, het duurde even voordat er een busje langs kwam.....inmiddels was het al aardig fris geworden, maar wel helder en konden we 15 kilometer verderop de Antisana vulkaan met besneeuwde top zien. Fantastisch mooi wandelen in de heuvels van Papallacta met zicht op de Antisana. Rond een uur of half 8 waren we weer terug in Quito en zijn we nog even een Pina Colada gaan drinken in de Mariscal/Gringoland. Daar was het maar 10 graden (een temp.meter!), maar met verwarming op het terras! Al met al een heerlijke dag.

Het laatste verhaal dateert al weer van 21 september, in de tussentijd is er al weer het e.e.a. gepasseerd in Ecuador. Zo ben ik in 1 week tijd 2 leesbrillen kwijt geraakt, die ik hier had moeten kopen omdat er 1 NL bril was gebroken. De 1e Ec.bril is uit mijn tas gehaald, even ritsje open.....de volgende snap ik niet waar ik die heb gelaten. Vrijdag heb ik een lange wandeling door Quito gemaakt met de bril in een hoesje aan mijn pols.....toch was ik het kwijt na mijn wandeling.....Ga zo meteen dus naar de winkel om binnen een week mijn 3e leesbril te kopen, wil in ieder geval een reserve hebben. Gelukkig zijn ze maar $ 6,50 per bril, dat valt dus nog mee....maar ja mijn ´echte ´ reis is nog niet eens begonnen.

Donderdag de 22e wilde ik naar het Nationaal Museum Central Bank of Ecuador....ben er uiteindelijk wel gekomen, maar met een omweg. Tref ik een chauffeur die mij bij de verkeerde bank afzet, wat ik ook probeerde duidelijk te maken, maar hij deed of hij mij niet begreep of ik handelde iets te aardig bedacht ik me achteraf. ik werd ook nog eens figuurlijk afgezet door de chauffeur, hij vroeg 8 dollar-wat belachelijk veel is zo weet ik inmiddels door al mijn taxiritjes-dus ik zei 5 (wat ook al veel is) en hij wilde $ 5,5. ! Heb dit dus maar gegeven. Toen ik instapte was de meter aan, toen ik uitstapte dus niet! Maar ja, ik was niet waar ik wezen moest, met een volgende taxi naar de juiste Central Bank gebracht voor $ 1,25. Een mooi museum over Ecuador in vroeger tijden met heel veel mooi aardewerk, goud en schilderijen.

De afgelopen week heb ik ook geprobeerd om een geboekte vlucht bij Expedia te wisselen voor een andere vlucht, maar wat een ramp om dat voor elkaar te krijgen!! Inmiddels ben ik 2 telefoontjes naar Amerika verder, allebei duurden ze 45 minuten en bij allebei werd de lijn verbroken, en stond ik met lege handen. Verschillende malen proberen te bellen en dan was er weer geen goede verbinding. Hopeloos, en zoals dat bij grote bedrijven gaat het duurt even voordat je iemand aan de lijn hebt na het eindeloos kiezen van nummers om de juiste afdeling aan de lijn te krijgen. Morgen weer een kans!

Ook kwam ik er vorige week achter dat mijn creditcard niet functioneerde: in een winkel en op internet werkte het niet. Tot ik Betsy in het weekend aan de lijn had: de Rabobank heeft je creditcard geblokkeerd omdat er op 6- en 7 september 2 buitenlandse betalingen zijn gedaan. Zij willen je persoonlijk aan de lijn hebben, omdat ik problemen had met die card had ik al plannen om te bellen wat er aan de hand zou kunnen zijn...maar het was me nu duidelijk!! Maandagmorgen gelijk gebeld en de card is gelijk gedeblokkeerd en ze zijn nu op de hoogte van mijn langere verblijf in het buitenland.

Maandag was mijn eerste werkdag in het Parc Carolina en het was er fijn werken. Ik help mee in de keuken (met name de vaat en de bediening)om ca. 45 kinderen van 1 bordje etenen 1 beker limonade te voorzien. De kinderen hebben de ruimte in het park om hun energie kwijt te kunnen en leven niet op de straat, hebben meer manieren en zijn wat rustiger en vriendelijker. Een eerste groep luncht om half 1 en de tweede groep ongeveer 45 minuten later. Wanneer de 2e groep klaar is met de lunch, de vaat is gedaan heb ik tijd om met de kinds te spelen, te knutselen, vraag- en antwoordspelletjes achter de computer te doen, in de tuin te spelen. Rond 3 uur is het gedaan en komen er andere volunteers, 2 dagen per week.

Woensdag j.l. voor het eerst naar de kapper geweest, samen met mijn hostmam. De meest blonde kleur die ze hadden heb ik uitgezocht, maar de uitwerking is juist de kleur die ik probeer te vermijden: grijzig....beetje grijsblond, ben dus niet echt tevreden, maar kijk het nog even aan.

Donderdag heb ik geprobeerd foto´s te plaatsen bij mijn reismee, dat is nog niet gelukt. Wel wat foto´s op Picasa, maar dat kost me zoveel tijd.....Moet z.s.m. een oplossing vinden, want inmiddels staan er al ruim 300 foto´s op mijn sandisk van 4GB...

Voor volgende week heb ik een reis van 5 dagen naar de jungle geboekt, naar La Selva lodge. Daarover volgende keer meer, maar om te betalen had de academia graag cashgeld en moest ik dus 2 dagen met grote bedragen over straat. Wanneer je betaalt met paypal kost dat 5% extra en wanneer met je creditcard 10% extra.

de hoofdletter staat niet aan, maar toch gaat het nu opeens weer goed.

De griep is gelukkig weer helemaal over en kan dus weer het e.e.a. ondernemen, want daar had ik vorige week de energie even niet voor.

Vrijdagmorgen eerst naar de botanische tuin in het Parc waar ik werk, rond een uur of 9 vertrokken. Tot mijn grote verbazing is de Avenida Shyris geheel afgesloten, deze Av. Steek ik over om mijn werk te bereiken en de botanische tuin. Er lopen veel mensen met vlaggen rond en bij navraag hoor ik dat 30 september een special dag is, sinds vorig jaar. Toen is er op die dag een min of meer mislukte staatsgreep geweest door de politie. Zie hieronder wat ik op internet heb gevonden hierover:

Politie Ecuador in opstand tegen president

Laatste update: 30 september 2010 23:25 info

QUITO - De politie van het Zuid-Amerikaanse land Ecuador is in opstand gekomen tegen president Rafael Correa. De agenten houden de president gevangen in het ziekenhuis in hoofdstad Quito.

Foto:Thinkstock

De agenten begonnen donderdag massaal te betogen tegen een plan om hun bonussen te schrappen.

Bij een betoging zou een traangasgranaat zijn ontploft vlakbij het gezicht van de president en zijn vrouw.

Noodtoestand

Die president ging daarop naar het ziekenhuis. Hij meldde media dat agenten hem daar vasthielden. Honderden aanhangers togen daarop naar het hospitaal, waar ze slaags raakten met groepen politieagenten.

President Correa zei een staatsgreep te vrezen. Hij kondigde daarop de noodtoestand af in zijn land. Dat betekent dat de militairen het voor het zeggen krijgen. De toestand geldt voorlopig voor de periode van een week. De militairen staan grotendeels achter de links-georiënteerde president. Ze zijn echter nog niet in actie gekomen.

KLM-vliegtuig

Demonstrerende politieagenten hebben ook het parlement bestormd en in bezit genomen. Het vliegveld is eveneens bezet. Op de luchthaven staan meerdere toestellen voorlopig aan de grond, waaronder een KLM-vliegtuig met eindbestemming Bonaire. Een woordvoerster van de luchtvaartmaatschappij liet weten dat het KLM-personeel en de passagiers in alle rust afwachten tot zij kunnen vertrekken.

Meerdere regeringsleiders in de regio spreken ondertussen hun vertrouwen uit in Correa. Onder hen de bevriende president Hugo Chavez van Venezuela. Die riep het leger op ,,om geen staatsgreep tegen Correa te steunen''. Volgens Chavez is het leven van de president in gevaar.

Deze dag wordt dus herdacht en Quito staat vol met bussen met mensen uit het hele land. De enige plaats waar wordt herdacht is dus vlak bij mijn werk en ik zie het vanuit de verte aan. Wil wel weg zijn om 5 uur wanneer er ´iets ´ gaat plaats vinden. Werk tot 3 uur en heb daarna een taxi genomen naar Guapolo, waar ik in sneltreinvaart een kerk heb bekeken en de omgeving. Het ligt onderaan een heuvel en teruglopen wordt een hele klus, dus de taxi wacht. Ik heb me af laten zetten in de wijk Guapolo, waar ik om een uur of 4 heb geluncht en daarna ben gaan lope nom terug te gaan naar huis. Door die ´herdenking´ was het ontzettend druk in Quito, uiteindelijk heb ik 2 uur gelopen om thuis te komen; bussen zaten overvol en taxi´s idem dito.

Last but not least: ik vind het ontzettend leuk om van jullie te horen! Dank je wel voor de reacties op mijn reismee en natuurlijk de lieve mailtjes!!!

XXX Gerry

Volgende week

Hola Holanda!!

Vandaag voor de 3e dag niet aan het werk ivm met mijn griepje-zware verkoudheid. Nog steeds wat verhoging maar het gaat de goede kant op. Ik ben trouwens niet de enige vrijwilliger die door zware verkoudheid is bevangen, vanmorgen ontmoette ik ook 2 anderen met dezelfde verschijnselen.

Vanmorgen ben ik eerst naar Carolina geweest op de Academia. Zij coördineert de vrijwilligers. Ik had een paar dagen na kunnen denken over mijn project en kwam tot de conclusie dat het project mij toch niet helemaal lag. Misschien heb ik er te makkelijk over gedacht, maar het voelde na 2 dagen al niet goed. Een gevoel dat er ´geen eer te behalen is´ met deze straatkinderen, hoe ongelukkig het ook is. Best moeilijk, ik had niet het gevoel ook maar iets te kunnen toevoegen. De laatste 2 dagen onderweg naar mijn werk (vorige week) met die rare kerels op het trottoir cq in de achtervolging en waar ik waarschijnlijk nog meer mee te maken zou krijgen volgens enkele Quiteno´s die ik heb gesproken hebben me doen besluiten om van baan te verwisselen. Vanaf maandag kom ik in Parque Carolina te werken, ook met kinderen en pubers met een minder fijne achtergrond (om het in het kort zo te noemen), maar zeker meer gedisciplineerd. Deze opvang wordt door de katholieke kerk ondersteund. Het is dichterbij, wat ook een pluspunt is. Het is midden in het grootste park van Quito, waar een orchideeëntuin is, een reptielenhuis (viviarium) en een grote pas waar je bootjes kunt huren. Vanaf maandag ga ik dus weer aan de slag, van 12 tot 3 is de bedoeling. Kan ik zowel in de morgen als ´s middags weer musea en de oude stad gaan bezoeken. Dat komt er nu even niet van.

Ik zat ook gisteren weer even achter internet en zag op teletekst dat Prinsjesdag achter de rug was met wat mindere vooruitzichten voor iedereen. Ach, wat ik hier om me heen zie en hoor dan is dat niet te vergelijken (een opmerking die heel erg voor de hand ligt!) met hier.

Wat me hier was opgevallen in het verkeer is dat er totaal geen vrachtauto´s rijden. Dat klopt, die mogen de stad niet in en moeten buitenom (een rondweg?). Misschien is het daarom ook wel dat je hier ontzettend veel pick-up auto´s ziet, van die auto´s waar je met z´n 2-en in kunt zitten, soms met een achterbank, en een laadbak(je). Maar die schijnen ook bestemd te zijn voor de iets grotere familie, zodat iedereen plaats heeft. Verder zijn Hyundai, Chevrolet en Kia erg populair in Ecuador. Wat ook opvallend is, is het aantal auto´s wat rond rijdt zonder kenteken. Dit was me de eerste dag al opgevallen. Bij navraag blijken dit nieuwe auto´s te zijn die maximaal 1 maand zonder kenteken mogen rijden, dan moet het nieuwe kenteken er op zitten. Ook al rijden hier met name heel veel oude bussen en auto´s, er rijden toch ook veel vrij nieuwe auto´s. Om hier auto te rijden is een ander verhaal, ik durf het in de stad niet aan. De strepen ontbreken op het asfalt, waardoor iedereen maar doet wat hem/haar goeddunkt al of niet gepaard gaand met veel getoeter. Van baan wisselen doe je hier dan ook met grote regelmaat, wanneer je 200 mtr op dezelfde baan (die er dan weer niet is) rijdt is dat veel.

Met mijn excursie naar Bellavista had ik het goed getroffen met mijn chauffeur, hij reed normaal, oftewel voor Ecuadoriaanse begrippen voorzichtig. Gelukkig maar, ik had een zitplaats voorin het minibusje. De excursie naar Cotopaxi was een ander verhaal, we reden soms nog net niet met 2 wielen door een bocht, de chauffeur was goed in het remmen op het allerlaatste moment. Wij als groepje waren daar iets minder aan gewend...Maar ook dat kwam allemaal goed.

In de Ecoviabussen weet de chauffeur ook wat ´remmen op het laatste moment´ is, als je dan staat met je handen in de beugels, is het kracht zetten met handen en voeten om overeind te blijven en niet in de armen van je buur te belanden. Soms is het zo vol dat het geen effect heeft, dan kun je niet eens vallen.

Waar ik me morgen mee ga bezig houden is o.a. mijn reis in Ecuador verder bespreken, de hotels in Banos en Cuenca, alsmede mijn reis naar de Oriënte.

Ik merk wel dat het bekijken, beoordelen, bespreken etc. van mijn reis veel tijd zal gaan kosten cq tijd in internetcafés door te brengen.

Voor nu was dit weer het nieuws uit Ecuador!

XXX Gerry

Na 1 week vrijwilligerswerk

De eerste week vrijwilligerswerk zit er op. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: het is met niet meegevallen met de straatkinderen.

Maandagmorgen(12-09) ben ik om 8 uur van huis vertrokken om om 9 uur bij mijn project te kunnen zijn. In eerste instantie loop ik 10 minuten naar het busstation om vervolgens een half uur in de bus te staan en als het meezit soms zelfs ook nog een deel van de reis te zitten. Aangekomen op het busstation van Le Marin,staat bekend als één van de meest gevaarlijke stations, loop ik een kwartier naar mijn project in Loja. Een gedeelte in Chile(straat) is behoorlijk stijl en mijn route loopt vrijwel langs het gouvernementsgebouw, waardoor er vrij veel politie op dat deel van de route aanwezig is. Door al dat lopen ben ik inmiddels ook al aardig afgevallen heb ik het vermoeden, een weegschaal heb ik in al die weken nog niet gezien. Maar aan mijn broeken merk ik wel dat ze ruim om mijn middel en benen hangen.

Aangekomen op mijn project dacht ik dat er een paar dagen werden uitgetrokken ter introductie. Nee hoor, ik werd gelijk aan het werk gezet: mijn eerste werkje was de naam van 12 nieuwe kids op de tandenborstel te zetten. Vervolgens heb ik Gerardo geholpen met zijn huiswerk, die ik overigens maar 2 dagen heb gezien en daarna niet meer. De taal is een probleem, de kinderen praten snel, hebben ook een ´straattaal´, wat het niet makkelijk maakt. De meeste kinderen komen tussen half 1 en 1 uur van school, daarna ben je pas echt nodig. Tijdens de lunch kreeg ik de taak om toe te zien of alle kinderen hun bord, beker en bestek goed afwasten. Na de lunch heb ik samen met leidster Pamela met kids van 5 tot 8 jaar gewerkt voor zover mogelijk, de kinderen hebben geen concentratievermogen, hebben een grote mond, gillen nog al eens, luisteren slecht of helemaal niet. Van andere vrijwilligers heb ik begrepen dat dit project 1 van de best georganiseerde projecten is. Aan het eind van de dag was ik versleten. Met andere 2 vrijwilligers om 4 uur naar de bus gelopen om weer in een overvolle bus te stappen..pffffffffffffffff. Het is een ontzettend druk gedoe de hele dag met al die straatkids. De 12 nieuwelingen kregen allemaal een kostuum van de school, de jongsten een schortje. Geel geruit voor de meisjes en rood geruit voor de jongens. Je begrijpt het al, voor 1 dag zijn die proper. Op de binnenplaats van de school zijn er ook moeders met kleine kinderen of een baby, de hele dag zitten zij op de veranda. Sommigen kunnen ´s nachts ook blijven, mannen en vrouwen gescheiden, dat wel. Het is heel erg triest allemaal. De mensen die er werken komen ook van de straat, de kokkin, de schoonmaakster, allebei in het bezit van een fors postuur. Het personeel, 1 onderwijzer, 1 psycholoog, Pamela, 1 man die het huiswerk opgeeft en enkele vrijwilligsters.

Dinsdag heb ik weer heel de dag gewerkt van half 10 tot 4. Nu er geen nieuwe aanmeldingen waren was er ook niet zoveel te doen tot half 1, evenals de woensdag. Met Pamela heb ik afgesproken om vanaf donderdag om half 1 te beginnen. Door die hele werkdagen zou ik ook de komende 4 weken geen tijd voor mezelf hebben, 1 uurtje eind van de middag voor het donker wordt. Vanaf donderdag werk ik dus van half 1 tot 4. Het is ook echt wel nodig om korter te werken, ik was werkelijk versleten. Vrijdag kreeg ik keelpijn in de loop van de dag en ging ´s avonds om half 8 naar bed, was eerst nog keeltabletten wezen kopen en een minipizza wezen eten in het Quicentro, omdat ik het vermoeden had dat mijn gastouders weer laat zouden eten. Om 8 uur gaat mijn mobieltje over, de chauffeur voor mijn reis van morgen belt hoe laat hij me ophaalt. Belt tnog een keer terug, heb toen mijn mobiel aan mijn hostmam gegeven om uit te leggen waar hij me precies kon oppakken.

Zo meer over mijn weekend in Bellavista Cloud Forest.

Waar ik ontzettend van baal is dat ik de hele week geen warme douche had. 2x hebben ze een pan water voor me gekookt en kon ik in ieder geval mijn haar wassen. Ook vandaag weer geen warme douche, al was het rond de middag voor ik mijn bed uitkwam en iedereen toch aan het werk is of naar school. Zaterdagmorgen om 6 uur trof ik het gelukkig wel, precies 1 week geleden dat ik een warme douche had, omdat ik om 6.45 uur werd opgehaald. Héééééérlijk!!!!

Het weekend had ik een reisje geboekt naar Bellavista Cloud Forest. Heerlijk midden in de natuur, weg van de stinkbussen, de blaffende honden, de schreeuwende straatventers en wat al niet meer. Een verademing kan ik jullie vertellen. ¨s morgens een ontbijtje en daarna een hike van 4 uur door de forest met gids David en een stel uit de US en een man uit Tasmanië. Het was meteen de meest avontuurlijke tocht, met hier en daar aan een touw omhoog langs de rotsen, wat meeviel moet ik zeggen. Met een waterval als cadeautje aan het eind!! Nogmaals het was heerlijk, waden door een riviertje met kaplaarzen aan (geen bergschoenen, die lagen in de kamer). Helaas aan het eind van de tocht, zo rond een uur of 1 ging het regenen en dat is niet opgehouden tot ´s avonds laat. Inmiddels was ik toch versleten en heb wat gedut op mijn kamer tot het diner om 7 uur. Met een echtpaar uit Amsterdam gegeten en voor het eerst sinds mijn aankomst in Ecuador een wijntje gedronken ; er waren maar 6 gasten voor die nacht trouwens. Van het Chileense wijntje heb ik samen met mijn zere keel de hele nacht last gehad, het was kil en klam en ik ben er geloof ik ook nog een 6 a 7 keer uitgeweest om te plassen (van 1 wijntje???). ¨s Morgens was ik dus totaal niet fit, beetje koorts zelfs, en ben weer terug in bed gegaan. Ik vond het echt zonde, had graag meer trails gelopen, maar ja...

Trouwens donderdag had ik het vermoeden dat het moment ook voor mij was aangebroken om te worden beroofd. Het laatste stuk naar mijn werk is het meest berucht/gevaarlijk. En jawel, 2 mannen, waarvan 1 zwart (die zie je hier best wel vaak, zijn in vroeger tijden hierheen gevoerd als slaaf) en 1 autochtoon met zijn armen wijd. Hij zei iets en ik zei (H)ola terug en liep door. De volgende dag, op dezelfde plaats zie ik die zwarte man uit een straatje komen en achter mij aanlopen. Er komt een vrouw met kind een winkel uit en ik stop, tegelijkertijd zie ik die andere man van gisteren en zeg dat ook tegen hem. Hij antwoordt positief en ik loop weer door. De afstand waarbinnen dit gebeurt is nog geen 25 mtr!. David zei me om toch ook voor deze mannen op mijn hoede te blijven, ik moet nog 3 weken.......

Naar mijn werk ga ik met een plastic zakje met woordenboekje, bril, pen en zakdoekjes. Waardevollere spullen neem ik niet mee, hooguit 10 dollar in mijn zak.

Vandaag ben ik niet naar mijn werk gegaan, lag gisteren om 9 uur alweer doodmoe op bed. Eerst weer even bijkomen en koortsvrij zijn voordat ik aan de slag ga.

Lieve groeten, nog steeds vanuit Quito.

la suigente historia de Quito

Hi lieve vrienden en bekenden,

Leuk om de berichtjes van jullie te lezen!! Ga zo door a.j.b.!! Het meest makkelijke onderdeel van de reis zit er op wat betreft sociale contacten. De Spaanse taal is een ander verhaal!

Time flies when you´re having fun......alweer 4 weken ben ik in Ecuador, dat gevoel heb ik niet moet ik zeggen. Volgens mijn reismeeblog zit er al 17% op van mijn reis....

Afgelopen vrijdag mijn laatste Spaanse les gehad, met een certificaat (beginner alto) afgesloten, had gehoopt een stapje hoger (medium bajo) te eindigen. De komende week (4 weken) zal ik ervaren of mijn Spaans voldoende zal zijn in mijn werk. Vorige week ben ik samen met Carolina van de academia op bezoek geweest bij het project voor straatkinderen. Ik kreeg een filmpje te zien over de straatkinderen in Quito, veel van hen snuiven lijm. Ook heb ik een dik boek meegekregen, uiteraard in het Spaans, om e.e.a. door te lezen over het vrijwilligerswerk. Vanmiddag ga ik daar de tijd voor nemen, heb al wel gelezen dat het min of meer verboden is om een andere taal te spreken....Volgende week kan ik jullie meer vertellen over hoe het mij vergaat binnen dit project, de eerste 3 dagen zal ik een inwerktraject doorlopen en daarna kan ik waarschijnlijk aan de slag. Het project ligt in het oude deel van de stad, met veel monumentale gebouwen en kerken en de Dom. Ook het regeringsgebouw van president Rafaël Correa ligt aan het Plaza Grande. Na mijn werk kan ik dus in die 4 weken het oude Quito gaan verkennen. Ik loop er in ieder geval dagelijks langs om mijn werk te bereiken. Gedurende 4 weken zal ik 1 uur v.v. moeten reizen, te beginnen met 10 minuten lopen naar het busstation, vervolgens een half uur in de Ecovia-bus van noord naar zuid en daarna nog een kwartier naar Loja. Dit alles voor $ 0,50 v.v.

Omdat ik in de 3e week vol rode, ontzettend jeukende bulten zat, die me ´s nachts soms uit mijn slaap hielden heb ik bij een pharmacia anti-histaminetabletten gekocht en ik moet zeggen: ze helpen, gelukkig. Ik werd er gek van, mijn armen, benen, buik...en wat het geweest is, I dont´t know. Ik heb hier bijna geen mosquito´s gezien. Dacht eerst nog aan vlooien, maar zag op internet dat de bulten hier niet aan voldeden. Tot zover de ´ellende´.

Jammergenoeg zitten de lessen er op, ik heb er een paar leuke medecursisten ontmoet. Maar zoals het gaat (en zeker op reis), ieder gaat weer zijnsweegs. De een terug naar Amerika, de ander reist door naar Costa Rica, de volgende naar Riobamba voor vrijwilligerswerk en de ander nog wat extra Spaanse les.

Vorige week zaterdag met een groep naar de Cotopaxi vulkaan geweest, die zoals gebruikelijk in nevelen was gehuld. De besneeuwde topvan 5897 mtr. is niet zo vaak te zien, wij zagen hem uiteindelijk op de terugweg naar Quito toen het weer opklaarde boven de Cotopaxi.

Het was afzien geblazen. Op een hoogte van 4400 mtr. kwamen we aan met onze 4-wheeldrive, waar we de refuge op zo een hoogte van 4800 mtr zagen liggen. We waren niet de enigen, het is een veelgeboekte dagtocht. Volgens het boekje duurt de wandeling van 400 mtr ongeveer 1 uur en 20 minuten, de meesten liepen mij voorbij en ik heb er ongeveer 50 minuten over gedaan. We waaiden uit ons hemd, echt een sterke koude wind en door de bewolking niet al te ver zicht. Ik was op en was blij dat ik op 4800 mtr was aangeland, nog nooit was ik zo dicht bij de zon, te voet welteverstaan, en ik voelde mijn longen letterlijk in mijn lijf. Een wandeling naar de glaciers heb ik dan ook aan me voorbij laten gaan, nog meer doorzettingsvermogen zat er even niet in. Er zat nog een Hollandse man in de groep, die het rustig zijn sigaretje wilde roken op die hoogte en met die wind. Hij was trouwens de eerste dag in Quito van bijna al zijn belangrijke spullen beroofd in de bus en dat had hem een dag gekost. Ik heb trouwens niet meer gerookt nadat ik in Quito, op 2850 mtr, ben aangekomen. Het is me opgevallen dat er hier trouwens maar weinig mensen roken. De sigaretten die ik heb gezien zijn alleen Marlboro´s en dan nog wel achter slot en grendel in sommige supermercado´s. Roken is ook absoluut niet nodig hier, de uitlaatgassen van de vele oude auto´s en bussen compenseren het gebrek aan nicotine totaal. Ik weet trouwens niet wat gezonder is, die zwarte roetdampen zijn ook niet echt gezond.

Mijn Casio camera die ik had meegenomen functioneerde niet goed, dacht eerst dat het kwam door de hoogte....In een Casioshop na laten kijken en de lens en nog iets functioneerde niet en dat zou me $ 80 gaan kosten. Omdat ik dat niet helemaal vertrouwde heb ik voor het dubbele bedrag toch maar een nieuwe camera aangeschaft, een Canon ditmaal. Heb net geprobeerd foto´s toe te voegen, maar dat is me nog niet gelukt, helaas.

Dindsdag j.l. hebben we op school de typisch Ecuadoriaanse drank canelazo gemaakt en opgedronken. Wij hebben het in 2 variaties gemaakt. Met maracuya en met naranquila. Zoals de naam al een beetje zegt is de drank met kaneel, kruidnagels en piment. En de drank, aguardiente is gemaakt van sugarcane (suikerbiet?). Een overheerlijk drankje!! Donderdagavond zijn we met zijn 6en naar Ronda gegaan, een gerenoveerd straatje waar je het op iedere hoek kunt bestellen. Een avondje met Ecuadoriaans muziek en mexicaans eten.

Gisteren naar een indrukwekkend museum geweest, het Capilla del Hombre. Op de website http://www.capilladelhombre.com/ kun je meer zien van deze beroemde kunstenaar, Osvaldo Guayasamin.

´s middags met mijn hostmam Paulina naar een Babyshower (zo heet het dus werkelijk) geweest. Dit is een soort van feestje, alleen voor vrouwen en wordt gehouden ca. 4 wkn vóór de bevalling. Het lijkt op een kinderverjaardag; slingers hangen op en er hangen roze ballonnen, er is een taart met de naam van de nog niet geboren baby, in mijn geval Luciana Valentina. Er worden spelletjes gedaan zoals stoelendans, raden wat er op een briefhe staat geschreven, beschrijven wat de oma van de baby aan heeft, je eigen omvang met toiletpapier meten en afscheuren. Vervolgens kijken of dit dezelfde omvang heeft als de a.s. moeder. Bij alle spelletjes zijn er winnaars, die een cadeautje krijgen en dat niet wordt uitgepakt.

Lieve groeten vanuit Quito van Gerry!!

een 2e groet uit Ecuador

Hola Holanda!

Hoe gaat het met jullie? Leuk en fijn om van jullie te horen-lezen na een niet zo soepel verlopen dinsdag, maar ja, dat moest er een keer van komen en daar leer ik weer van voor de komende maanden. Tenslotte is dit nog maar het begin en eigenlijk de meest makkelijke vorm om in het buitenland te verblijven (bij een gezin). Het reizen komt pas vanaf 8 oktober.

Eindelijk heb ik even tijd om uitgebreid verslag te doen van mijn leven en studeren in Ecuador. Ik ben inmiddels al weer 3 weken hier en de tijd gaat snel. Heb het naar mijn zin bij mijn gastgezin en zou daar volgende week weggaan om tijdens de 4 weken vrijwilligerswerk in de residencia bij school te logeren. Ik heb besloten om er nog 4 weken aan te plakken en in het gezin te blijven. Het gezin bestaat uit Wagner, die leraar is op de academia, Paulina en hun 3 kids: Francis-21, Paula-9 en Eduardo-7 jr. Ik heb er een eigen slaapkamer met badkamer; de badkamer is wennen omdat ik voordat ik een douche kan nemen, eerst de warmwaterkraan moet opendraaien (waar ijskoud water uitkomt) en daarna naar beneden moet lopen om de gaskraan open te draaien van de butagasfles en vervolgens het gas moet aansteken. Dit lukt echter niet altijd, heeft te maken met watertoevoer van de buren….Oftewel ik heb niet dagelijks een warme douche, wat trouwens ook weer een groot word is voor een minimaal straaltje . Maar in ieder geval voldoende om mijn haar te wassen. Wanneer ik klaar ben is het de bedoeling om de kraan beneden weer uit te zetten. Dit ongemak weegt niet op tegen de gezelligheid met het gezin, het lekkere ontbijt en avondeten. Iedere morgen krijg ik een vers sapje van passievrucht of sinaasappel of naranquila of tomat de arbol. Mmmmm. Om het huis binnen te komen heb ik 4 sleutels nodig; de 1e voor de deur in de muur (waar het huis achter ligt), de 2e voor een metalen deur voor de buiterndeur van het huis, de 3e voor de buitendeur en de 4e om het huis zelf binen te komen.

Vorig weekend zijn we met de auto naar Otavalo en Lago San Pablo geweest. Otavalo is bekend om de weekmarkt op zaterdag waar veel kleding van alpacawol wordt verkocht. Ik heb er een vest gekocht, leuk en warm voor hier maar truttig voor thuis. Voor $ 30 had ik een poncho en een vest. Een trip van zo´n 2 uur met een kind op schoot, 1 ernaast en Francis, de oudste heeft de helft van de achterbank nodig. Hij kan heel slecht lopen en zijn gezondheid gaat door epileptie steeds verder achteruit.

Laat ik even bij het begin beginnen: het kon niet beter beginnen op de vroege zaterdagmorgen van 13 augustus. Bij het inchecken werd me verteld dat ik werd ge-upgrade naar de businessclass voor de vlucht van Madrid naar Quito. Voor een vlucht die 11 uur duurt is dat natuurlijk geweldig. Ik was echt verbaasd, want op vrijdag had ik me al ingecheckt op internet. Het was super om businessclass te vliegen, alle ruimte, een stoel die horizontaal als bed dient en ik dus heerlijk heb kunnen slapen/dutten. Keuze uit je maaltijd en keuze in wijn, een toilettasje, een kussen, een deken en een soort van pc. In Madrid ben ik ook nog even in de VIP-lounge geweest, kon ook daar volop eten en drinken als ik gewild had.

De vlucht is verder goed verlopen, het enige was dat ik lang op mijn bagage moest wachten in Quito, ik kreeg als een van de laatsten mijn bagage. Dit is in principe niet gebruikelijk bij businessclass. Buiten de airport stond Paulina met een bord ´Gerry van der´ en met een knuffel en een zoen word ik hartelijk verwelkomt. We wonen niet z over van de airport vandaan en ik hoor dan ook vaak het lawaai van de aankomende cq vertrekkende vluchten. De academia ligt in de aanvliegroute en daar moeten we soms de les onderbreken door het lawaai van de vliegtuigen. Ook dat went. Ik heb trouwens totaal geen last gehad van de hoogte in Quito. Het tijdverschil van 7 uur viel ook wel mee, de eerste paar nachten was ik veel wakker. Geen jetlag, eerder vol energie, omdat ik eindelijk op de plaats ben waar ik al maanden naar heb uitgekeken.

Het weer valt ook ontzettend mee, voordat ik wegging zag ik op internet dat het de komende week zou regenen. ´s Morgens schijnt nagenoeg altijd de zon, ´s middags wordt het licht- en soms zwaar bewolkt met een temperatuur van een graadje of 20-22, soms is het wat frisser. ´s avonds koelt het af, wat dat betreft lijkt het een beetje op NL.

De eerste zondag zijn we gelijk naar een shoppingmall geweest, die heb je hier best wel veel en er is echt van alles te krijgen. Dat schijnt in Peru, zo hoorde ik, een stuk minder te zijn. Voorlopig ben ik hier nog 7 weken voor ik naar Peru ga. Met de kids naar de Spaanstalige versie van de Smurfen, oftewel Los Pitufos.

Maandag 15 aug. Is mijn eerste schooldag. Om half 9 beginnen de klassen. Eerst loop ik 10 minuten naar de bushalte Jipijapa(gipigappa) om met de Ecovia ($ 0,25 per rit)naar de academia te gaan en uit te stappen bij Eloy Alfaro. Daar ook nog een minuut of 5 lopen. De eerste 2 weken was er nog een nederlandse, met haar ben ik naar de Mitad del Mundo geweest en naar Calle de Ronda in het oude deel van Quito.

Ik heb inmiddels ook een Ecadoriaans nummer : 08-3741987. Makkelijk voor sms´en met andere studiegenoten en met mijn gastgezin.

Waar ben ik inmiddels allemaal geweest in en rondom Quito:

Met de téléférique naar vulkaan Pichincha geweest, op een hoogte van zo´n 4000 mtr. Ben er nog een stukje omhoog gelopen, het werd echter te bewolkt en het ging regenen.

Met Paulina en de kids ´s morgens om 6 uur naar een/het zwembad geweest. Badmuts aangeschaft, mag niet zonder zwemmen. Het was grappig om te zien hoe de Quiteños zwemmen, met name de borstcrawl.

Met Paulina naar Gringoland, zoals ze Mariscal hier noemen om wat te eten. Veel toeristen en uitgaand Quito komt hier samen.

Uiteraard naar het midden van de wereld, Mitad del Mundo. In het museum Solar Inti Nan, waar we uiteraard aan de demonstraties hebben meegedaan van de water- en energiekrachten op en rond de evenaar. Ik kon dus echt niet recht blijven lopen op de evenaar.

De dag er na zijn we met een excursie van school naar Lake Quilatoa geweest, een prachtig meer. Eerst 400 mtr dalen om er te komen. Het was een lange rit om er te komen, 4 uur om precies te zijn. Maar absoluut de moeite waard. De 400 mtr terug omhoog vielen me te zwaar, dat had ik niet verwacht omdat het soepel ging op de Pichincha, dus een paard gehuurd en dat verliep ook niet echt snel. Hoeveel keer dat we ´vamos´ hebben moeten roepen om het paard in z´n vooruit te krijgen….daar ben ik bijna nu nog moe van.

Vorige week heb ik niet veel kunnen ondernemen omdat ik in de middag privélessen had bijgeboekt. Alleen op vrijdagmiddag zijn we naar de Mercado Artesanal La Mariscal geweest, een kleurrijke markt voor kleding en souvenirs.

Het eten is hier lekker en kost nagenoeg niets. Voor een menu van de dag in een restaurant betaal je tussen de $ 2,50 en $ 4,-- inclusief een glas vers vruchtensap. Voorgerecht is altijd soep, hoofdgerecht is dan kip, vlees of vis met rijst, frites en groente en af en toe een toetje.

Dit is niet alles wat ik heb gedaan en meegemaakt, maar ik ga er van uit wanneer ik mijn laatste Spaanse lessen heb gehad en ik over een dag of 10 aan het werk ga in het oude deel van Quito, ik meer tijd heb na mijn werk om naar een internetcafé te gaan. De werkdagen zijn ongeveer van half 9 tot 3, volgende week ga ik er heen met iemand van school. Het project is in ieder geval met straatkinderen. Internet mis ik trouwens wel, mijn gastgezin heeft geen pc en om ´s avonds de deur uit te gaan is niet veilig. Dat is ook de reden dat ik bijna geen tijd heb gehad om naar een internetcafé te gaan, ´s middags onderenmen we meestal wel wat. Sowieso tussen 1 en 2 gaan we met elkaar lunchen.

Foto´s heb ik nog niet toegevoegd en kan dat ook nu niet doen. Mijn camera doet het niet en die heb ik dus gisteren weggebracht in een Casio-shop in een voor mij onbekend shoppingcenter. In een andere Casio shop was ik naar deze shop doorverwezen. Hopelijk werkt ie weer na controle.

Het Spaans valt niet helemaal mee, maar ik kan me al redelijk verstaanbaar maken.

Morgenochtend vroeg op, moet om 7 uur in Mariscal zijn om naar de Cotopaxi te gaan, een vulkaan waar we ongeveer tot 4800 mtr kunnen komen. Omdat ik al 3 wkn op een hoogte ben van 2850 mtr zou ik geen last van hoogteziekte krijgen.. Ik ga zo boodschappen doen om wat eten in te slaan voor morgenochtend, een ontbijt zit er zo vroeg niet in en de lunch wordt pas om 3 uur geserveerd. Nog een halfuurtje en het is hier donker.

Zondagmorgen waarschijnlijk de Cyclopaseo rijden, een fietstocht die iedere zondag wordt georganiseerd door de stad Quito, min. 10 km en max. 29 km.

Ik hoop weer snel verslag te doen, 3 weken is echt veel te lang om niets te laten horen.

Lieve groeten vanuit Quito. En nu staat alles in Word!! Thx Anja!!

Gerry

Een eerste groet uit Quito!! nou ja,.....

Voorproefje Zuid-Amerika/test

Nog 40 dagen en het is zo ver!

Als voorproefje ga ik 2x naar Spanje, niet om Spaans te leren (officieel is het Castiliaans) maar om een singlereis en een éénouderreis te begeleiden. Reis 1 was 8 dagen en nog 2 dagen voorbereiding. Deze reis zit er inmiddels op. Deze week mijn voorbereidingen treffen om zaterdag a.s. wederom richting Spanje/SantaSusanna te vertrekken. Wanneer ik dan terugkom op dinsdag 19 juli heb ik nog 3,5 week de tijd om alle voorbereidingen af te ronden om op zaterdagmorgen 13 augustus voor 5,5 maand af te reizen naarZuid-Amerika.

Tot zover voor nu........

groeten, werkse of een prettige vakantie

Gerry

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Gerry