6 weken later.......in NL

Lieve allemaal,

Het laatste verhaal, de laatste stappen, het is voorbij. Ik ben nu bijna weer 6 weken in Nederland en eerlijk gezegd viel het niet helemaal mee! Hier was ik vooraf al voor gewaarschuwd, maar toen kon ik daar alleen maar om lachen. Op het moment zit ik dus achter mijn pc. Het voelt soms nog alsof ik over een aantal dagen weer verder moet reizen, maar dat is helemaal niet zo! Heel raar, als het reizen inmiddels in je bloed is gaan zitten. Nee, het zijn weer de alledaagse zaken waar ik me nu mee bezig houd en het woordje 'moeten' hoor ik ook zo ontzettend vaak. Het lijkt ook alsof hier alles stil heeft gestaan, mensen zijn nog steeds waar ze een half jaar geleden ook waren en ook nog steeds bezig met waar ze toen ook mee bezig waren. En ik, ja ik heb een half jaar geleefd, genoten en ontzettend veel gezien. Er gaat geen dag voorbij waarin mijn gedachten niet even terug gaan naar mijn super fantastische Zuid-Amerikareis.......

Tijdens mijn reis heb ik 7 landen bezocht. Er is mij een paar keer gevraagd wat is je favoriete land en ik ben tot een top 3 gekomen. Dit lijstje is natuurlijk gebaseerd op mijn ervaringen en gevoelens die ik op bepaalde momenten had. Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar Paaseiland, niet alleen vanwege het subtropische klimaat, maar juist vanwege de mooie natuur en bovenal de enorme Moai beelden, de vrijheid die ik er heb ervaren, de mensen, het heerlijke eten maar bovenal de niet/nooit meer te beantwoorden vragen over het eiland en de bewoners. Fascinerend.

Top 3 landen:

1. Paaseiland (is geen land, behoort tot Chili), 3.750 km van de bewoonde wereld
2. Ecuador, een klein land met strand, besneeuwde vulkanen, jungle
3. Bolivia, nog vrijwel onbedorven, het meest authentieke land wat ik in Zuid-Amerika heb bezocht

Gewoon een ticket boeken en op avontuur gaan en dan komen jullie er allemaal achter wat voor een geweldige landen dit zijn ;-))!

Het meest ‘tegenvallende’ land was Argentinië. Hier had ik een hele andere voorstelling van, met name de prijs- kwaliteit verhouding is ver te zoeken. Ook in Chili was dit zo, zeker na mijn verblijf in Bolivia, Peru en Ecuador. De overgang is waarschijnlijk te groot geweest. Argentië en in mindere mate Chili doen westers aan, het authentieke is niet terug te vinden.

Top 5 steden/stadjes:

1. San Pedro de Atacama
2. Valparaiso
3. Puerto Natales
4. Quito
5. Buenos Aires

Bovenstaande stadjes/steden zijn het gewoonweg waard om te bezoeken en de eerste 3 liggen in Chili. In alle 3 de stadjes hangt gewoon een relaxte sfeer, wat ik persoonlijk veel prettiger vind dan de drukte in grote steden. Al heb ik met veel plezier ook Quito, La Paz, Santiago en Buenos Aires bezocht. Op Quito na heb ik alle steden bekeken vanuit een dubbeldekker, met koptelefoon en een keuzemenu van 8 talen. Je ziet de hoofdzaken van de stad en kunt uitstappen bij iedere bezienswaardigheid. Ook heb ik in alle 4 de steden uren rond gelopen, op terrasjes gezeten en musea bezocht. Genieten van een stad, soms alleen, soms met andere reizigers.

Top 5 leukste activiteiten:

1. 3-daagse jeeptocht over de zout en hoogvlaktes (Salar de Uyuni) van Bolivia naar Chili
2. Machu Picchu bezoek met Betsy en Ton in Peru
3. 4 dgn en 3 nachten boottocht met de Navimag in Chili, van Puerto Montt naar Puerto Natales
4. 2 daagseboottocht Lake Titicaca met overnachting bij locals op Amantani, Peru
5. 5 dagen in de jungle in Ecuador, vanuit Coca naar La Selva junglelodge

En dat zijn slechts 5 van de zaken die ik gezien of gedaan heb. Hotsprings in Papallacta en Banos, Cajas National Parc, klimmen op de Cotopaxi, het prachtige Quilotoa Lake, Bellavista Cloud Forest, Otovalo, Cuenca en nog veel meer, en dan heb ik het alleen nog maar over Ecuador !! Chileens en Argentijns Patagonië, Iguazu in zowel Brazilië als Argentinië – onvoorstelbaar krachtige natuur en onvergetelijke herinneringen.

En dan ook nog alle dieren die ik gezien heb! Walvissen, dolfijnen, zeehonden, pinguïns, flamingo's, pelikanen, luiaard, kaaiman, etc. etc. Als je dan nagaat wat ik allemaal nog meer gedaan heb dan kan mijn geheugen dat zelfs allemaal niet bevatten. Gelukkig heb ik veel mooie en geweldige foto's van mijn ervaringen!

Maar helaas het half jaar is ten einde gekomen. In het afgelopen half jaar ben ik nog nooit zó sportief geweest. Wat wel weer goed was, want inmiddels ben ik toch een kilootje of 4 lichter! Ik heb een ontelbaar aantal kilometers wandelend afgelegd in Quito, de jungle, eigenlijk overal wel.

Dan zullen er ook mensen zich afvragen wat ik geleerd heb en wat ik uit mijn reis meeneem. Wij weten dat wij het in Nederland goed hebben, maar ook dat er bepaalde zaken anders kunnen. Ook weet ik dat ik mijn grenzen kan verleggen en meer aankan dan dat ik vooraf gedacht had. Ik zou dan ook mijn leven zo willen gaan inrichten dat veel reizen tot de mogelijkheden behoort. Het gevoel van vrij zijn, ontdekken en grenzen verleggen is namelijk gewoon geweldig! Maar waar ik ook nog beter achter ben gekomen is dat ik weet hoe ik in elkaar zit en dat ik de wereld aankan! Al had ik het van tijd tot tijd wel even helemaal gehad.........

Een druppel op een gloeiende plaat noem ik het werken met de straatkinderen en de kinderen in Parque Carolina, 3 weken stelt niets voor. Toch had ik deze ervaring niet willen missen en ben blij dat ik ook dit heb kunnen doen.

Ik ben nog steeds dubbel en dwars blij met mijn beslissing om gebruik te maken van de vrije tijd die ik in 2011 door het verliezen van mijn baan tot mijn beschikking had. Ik heb een fantastisch half jaar gehad. Het laatste verhaal is een feit en bijna ten einde. Ik hoop dat iedereen genoten heeft van mijn verhalen en foto's, zelf ook reislustig is geworden en daarvoor mooie ideeën heeft opgedaan.

Tot slot nog een paar statistiekjes:

In het afgelopen half jaar heb ik:

'7 landen bezocht, 11 grensovergangen beleefd,in vele bussen gezeten, in nog meer taxi’s gereden, 43 ho(s)telbedden bevuild, in 21 vliegtuigen gevlogen, in 10 bootjes gevaren, 1 fiets bereden, veel flessen water leeggedronken, duizenden foto's gemaakt en vele euro's uitgegeven.'

Liefs Gerry

Florianopolis en BA - einde van een prachtige reis

Op bezoek bij Sandro in Florianopolis. Zoals ik op internet heb gezien zijn er mooi witte zandstranden en het lijkt me leuk om hem en zijn vriend weer te ontmoeten.

Hij haalt me op van het vliegveld en we rijden eerst naar de kust waar 2 bruggen het eiland met het vasteland verbinden. Brazilië stond vooraf niet op mijn programma vanwege het feit dat ze er Portugees spreken. Met Sandro spreek ik Spaans, dat soms wel op Spaans lijkt.

In de stad staat veel hoogbouw, je krijgt er dus niet echt een vakantiegevoel. Wel in het appartement van Sandro, waar ik word verwend met heerlijk eten! Hij kan heerlijk koken!

Ik heb dan wel geen eigen kamer, maar slaap op een bedbank in het grote appartement, met jawel: een jacuzzi op het balkon! Helaas was het weer niet alle dagen warm genoeg, maar heb er toch lekker in kunnen relaxen.

De eerste ochtend zijn we gelijk de stad in gegaan en hebben het plaatselijke museum bezocht, evenals de kathedraal, 3x rond een eeuwenoude boom gelopen om een wens te kunnen doen en bij het gebouw Figueira cente nana rondgewandeld.

Wat ik ook had gepland was om eindelijk weer eens op hoge hakken te kunnen lopen! Die heb ik namelijk niet aangehad de laatste 6 maanden - dus ik heb een paar beauties van schoenen gekocht met een hak van 13 cm op een plateau van 3 cm! Gelijk maar goed doen dacht ik! In de kleur sandia/watermeloen. Even wennen, dat wel.

Vriendin Elsa opgehaald en samen met André zijn we weer de stad ingegaan, pilsje gedronken. Daarna naar het vasteland om een parkje te bezoeken en een baai met grote gladde stenen. Al met al een gezellig dagje.

De volgende morgen zijn we naar Costa de Lagoa Conceicao gereden en hebben een boottochtje op het meer gemaakt met een soort van watertaxi. Onderweg uitgestapt en rondgelopen, souvenirs gekocht en maar weer eens een watervalletje bezocht.

Op de terugweg naar de duinen, van heel fijn zand. Er werd gesandboard. Het was er prachtig!

De avond was heel gezellig, Sandro had vrienden uitgenodigd en weer heerlijk gekookt.

Het regende inmiddels tot de volgende middag!

We hebben wat rondgereden om naar de grote 2^e huizen te kijken van bekende Brazilianen, blijkbaar hebben veel voetballers hier ook een huis of appartement.

Toen het droog was zijn we een fort gaan bezoeken, gelegen op heuvelachtig landschap, was eerst niet de bedoeling. Met mijn hoge hakken klom ik met gemak omhoog, maar omlaag was een probleem. Sandro heeft me geholpen, gearmd, stapje voor stapje naar beneden en zelfs hier en daar gedragen!

Zondag zijn we naar Joinville gereden waar broer Murillo woont met vrouw Andreia en hun 2 kids. Een rit van 2 uur. Ze hadden een heerlijke bbq gemaakt, schoonmoeder was speciaal gekomen om Duits met mij te kunnen spreken.

Joinville heeft bijna geen hoogbouw en ligt uitgestrekt in het groen. Ze woonden dan ook mooi in de natuur. Weer werd ik verwend, heb een mooi shirt gehad van Joinville.

Na een nachtje slapen in Joinville, waar Murillo en Andreia weer vroeg moesten gaan werken, zijn we om half 9 richting huis vertrokken. We waren er voordat we er erg in hadden, veel gepraat en gelachen. Na de middag naar het strand, waar we veel gelopen hebben, geklommen en geklauterd over de rotsen, over wandelpaadjes in de duinen gelopen. Even de Atlantische Oceaan ingelopen, waar een hele sterke onderstroom was. Kon maar net overeind blijven!

Donkere wolken kwamen weer opzetten en terug naar huis. Daar bereidde Sandro feijera negro, een typisch Braziliaanse maaltijd met zwarte bonen.

Helaas, ook hier zit het er na 5 dagen op en zal ik terugkeren naar Buenos Aires om daar mijn superlange reis af te ronden. De tijd vliegt, zoals bij iedereen. Jammer jammer jammer etc.

In Buenos Aires heeft Apollo een kamer voor me besproken in hotel Cordoba in het Retiro district. Wij hadden elkaar ontmoet op de Navimag en het leek ons leuk elkaar nog een keer in BA te treffen, hij ging op 21 januari weer naar huis (in the USA) en ik de 25^e.

Met mijn hotelkamer was ik voor het eerst deze reis niet blij! Wat heet, een hoop herrie van de straat waar ze aan het boren waren, veel verkeer. Ik ben dan ook direct vertrokken naar mijn Costa Rica hotel toen Apollo huiswaarts ging.

De laatste week veel gelopen in metropool BA, het Malba museum en Museum de Bellas Artes bezocht, tour met dubbeldekkerbus in BA.

Uiteraard ook Plaza de Mayo en het cemeterio Recoleta bezocht, waar Evita Peron ligt.

Samen met Apollo naar het enige Griekse restaurant in BA geweest, met dansen en het bijbehorende gooien van borden! De eigenaar was jarig, dus Apollo was niet de enige Griek in het restaurant.

Een tango avond mag niet ontbreken en die worden er te kust en te keur aangeboden. Wij zijn bij Piazzolla’s geweest, inclusief diner, een aanrader.

Ik heb er mijn eerste boek gelezen van Heleen van Rooijen, de mannentester. Helaas was het bekende boek van Bruce Chatwin, In Patagonië uit de boekenkast gehaald. Was er de vorige keer aan begonnen, maar een andere NL gast was me voor.

En zo komt aan alles een eind, ook aan mijn droomreis!

Onvergetelijke maanden, een droom die uitkomt, een reis die verlangt naar meer.

Thuisgekomen kan ik met plezier 3000 foto’s bekijken, terugkijken op een wonderlijk half jaar – nu ik aan het eind ben gekomen van mijn reis vind ik het zelf toch ook wel stoer wat ik heb ondernomen. Stoer is het woord wat veel mensen gebruikten wanneer ik over mijn plannen vertelde.

Iedereen die mij heeft gesteund of geschreven in deze maanden: Ontzettend bedankt, ik heb met veel plezier jullie berichtjes en mailtjes gelezen. Ondanks dat ik lang niet altijd heb geantwoord, er ging zoveel tijd zitten in het verhalen schrijven en foto’s plaatsen, vond ik het altijd heerlijk om weer wat te horen!!

Mocht er een volgende keer komen, één ding is zeker: dan ga ik op reis met I-phone of een tablet.

Liefs en snel tot ziens!!

Buenos Aires en Iguazu

Donderdag 5 januari vlieg ik vanuit El Calafate in Zuid Argentinië naar de hoofdstad Buenos Aires – er zijn geen directe vluchten naar de watervallen van Iguazu in het noorden – dus besluit ik eerst enkele dagen in deze metropool te verblijven.

Ik neem een taxi, heb een leuk boutique hotelletje gereserveerd in de wijk Palermo. Het hotelletje heet Costa Rica en bevindt zich in de straat met dezelfde naam. Alleen…..wat ben ik vergeten op te schrijven: het huisnummer. De straat is echter stukken langer dan mijn eigen straat en de taxichauffeur wist niet waar het hotel precies was, onderweg gevraagd en jawel…1 blok verder zou het zijn. Ik stap uit en betaal, helaas 1 blok verder geen hotel Costa Rica, in een winkel gevraagd en die wist het ook niet. Bij een ander hotel aangebeld, is vrij gebruikelijk hier om bij winkels en hotels aan te bellen, en binnen gevraagd waar het hotel was. Gelukkig wisten zij het, alleen ik moest nog een blokje/cuarto of 7 lopen naar nummer 4137. Ben ik er bijna moet ik eerst nog een ‘kruising’ oversteken waar 5 straten op uit komen.

Loop ik even een verkeerde straat in en draai om en neem de juiste straat.

Heerlijk hotelletje, leuke kamer en klein barretje, leeslounge, relaxed. Laptop ter beschikking.

Leuke winkeltjes en restaurantjes in de buurt, helemaal top.

Totdat ik de volgende morgen mijn paspoort kwijt ben – ja hoor denk ik, ook dat nog! Hoe is dat nou weer mogelijk, die zat in de binnenzijde van mijn blouse. Nee dus, ben ik weer voor de tigste keer wat kwijt (ik heb wat afgezocht zo nu en dan). Mijn paspoort nog wel en ik heb enigszins haast om hem snel terug te vinden, over 2 dagen staat er een vlucht gepland en het is vrijdag. Onder mijn bed vond ik zelfs nog een paar schoenen, al zoekende!

Eerst maar eens vragen in het hotel, nada. Toen naar het hotel gelopen waar ik de vorige dag naar het huisnummer had gevraagd, nada tambien. Dan zit er niks anders op om de ambassade te bellen en wat een geluk : er is gebeld, mijn paspoort is gevonden en ik kan hem ophalen in de straat waar ik gisteren even verkeerd ben gelopen en omgedraaid. Hoe het heeft kunnen gebeuren is mij een raadsel, is ook niet meer belangrijk. Joepie!! Wat ben ik blij zeg! Met een kopie kom je tenslotte niet zo ver.

Aangekomen in BA wilde ik eerst naar de kapper en mijn Spaans was dusdanig duidelijk dat ze precies deed wat ik niet wilde. In de nek kort bleef lang, de oren vrij waren bedekt en de voorkant wat langer werd kort – omdat ik het niet korter wilde heb ik het maar zo gelaten tot aan vandaag de dag nog. Nageltjes laten lakken in de op 2 na warmste dag in 50 jaar!! 38 graden.

Zaterdag heb ik het Evita Peron Duarte museum bezocht, een icoon in Argentinië. Interessant om te zien, zo kwam ik er daar pas achter dat Evita pas 33 jaar was toen zij overleed. Had me niet ingelezen en in mijn hoofd was ze dus al in de 40 toen ze overleed.

“s avonds zouden we naar een tango avond gaan, we = een NL echtpaar en 2 NL vriendinnen. Niets gereserveerd en uiteindelijk hebben we heerlijk buiten gegeten en later binnen geborreld omdat alle terrassen overvol zaten. Het was 3 uur (’s nachts) voor we er erg in hadden.

Zondag ben ik naar Iguazu gevlogen, een binnenlandse vlucht. Aangekomen in mijn hostel gelijk excursies besproken voor maandag en dinsdag. In Iguazu was het bloedje heet met een hoge vochtigheidsgraad. De watervallen liggen zowel in Argentinië als in Brazilië.

De volgende morgen ontmoet ik Lorena in mijn hostel. Zij heeft precies dezelfde excursies de komende 2 dagen. De eerste excursiedag gaan we richting Brazilië voor de watervallen aan de Braziliaanse zijde om na een goed lunchbuffet (meestal vind ik buffetten niet lekker) naar Paraguay te rijden om in Ciudad del Este te gaan shoppen. Shoppen is leuk op zijn tijd, maar niet hier. Vreselijk gewoon, het zou goedkoop moeten zijn voor electronica en parfum. File voor de grens. Ik vond het dus niks, veel rommel in de winkels en nog meer rommel op straat.

Geen stempel in mijn paspoort, er zijn ergere dingen. Daarna naar de Itaipu dam, één van de grootste dammen in Zuid Amerika.

Hoogtepunt van deze dag waren de watervallen – in Brazilië heb je overzicht en in Argentinië kom je dichtbij, wordt je nat.

De volgende morgen weer om half 8 op pad, ditmaal met een jeep om eerst door een stukje jungle te rijden. Daarna met een Zodiac (rubberboot) het water op richting watervallen. Tegen de stroom in! Heerlijk tochtje, 2x onder een watervalletje ‘gedoucht’. Snel droog door de zon en mijn sneldrogende kleding.

Daarna met een treintje naar Garganta del Diablo, oftewel de Keel van de Duivel. Één van de meest spectaculaire uitzichten op onze planeet!! Om er te komen loop je 1100 mtr. naar een platform, waar je de verbazingwekkend krachtige stortvloed van water naar beneden ziet denderen. Een oorverdovend lawaai, met ontzag voor zoveel kracht, geweldig. Uiteraard ook hier ontzettend druk. Indrukwekkend, veel meer dan de Niagara zoals ik hoor.

Ook nog wat fauna gezien in de omgeving van de watervallen, zoals een krokodilletje, schildpad en neusbeertjes die vrijelijk rondlopen en je niet mag voeden. Ze lijken tam, maar worden agressief bij het zien van eten en kunnen dan krabben en bijten.

Gelukkig geen jaguars gezien, die schijnen er volgens mijn LPboek ook te zijn.

De volgende morgen vertrek ik vanuit mijn hotel in Iguazu/Argentinië naar Foz do Iguazu/Brazilië om vanaf daar het vliegtuig te nemen naar Florianopolis/Santa Catharina.

Patagonië - Chili en Agentinië

Zo lunch ik met een Braziliaantje en zo dineer ik met een Griekse Amerikaan. Weer een heerlijke pisco sour gedronken en overheerlijk lamsvlees gegeten, dé specialiteit van Patagonië.

Ook gaat het niet altijd goed met je gezondheid gedurende je reis, ik heb geen klagen gelukkig!, ’s morgens ben ik in het hospitaal een medereizigster op de Navimag gaan bezoeken-die op het punt stond om te worden vervoerd naar een beter hospitaal in Punto Arenas. Hoe anders kan het opeens lopen….

De volgende morgen heb ik met een dagexcursie Torres del Paine bezocht, waar net die dag ervoor brand was uitgebroken. Een Israeliet (opgepakt door de politie)die een vuurtje had gemaakt waar dat niet mocht, op droog terrein en ook nog eens wind met stormkracht!. Ik had geen dag later moeten gaan, dat had niet meer gekund - het park werd afgesloten en de wandelaars/hikers geëvacueerd. By the way, er waren heel veel Israelische toeristen in Patagonië, het leek bijna een invasie.

Het was zoals gebruikelijk weer een superzonnige dag, uiteraard met supersterke wind/storm!! Voor mijn doen weer eens vroeg uit de veren, om half 8 vertrek en ja, ik heb ’s morgens gewoon een uur nodig om een uur later weg te kunnen gaan. Alles wat ik daar heb gezien was prachtig, te noemen de torres(torens), de meren, de ijsbergjes, een blauwe waterval. Buiten in het zonnetje, uit de wind, kunnen lunchen – oh, wat heb ik het toch ontzettend goed gehad!!

’s Avonds weer heerlijk gegeten en aan de pisco sour met een Russische (uit Wenen) en een Griek(uit Amerika) – flesje wijn bij het eten. De laatste 5 dagen is het iedere dag na twaalven geworden, was ik niet gewend gedurende mijn reizen en het beviel prima!

Het einde van 2011 is in aantocht en voordat het 2012 is reis ik af naar het Argentijnse deel van Patagonië, naar het stadje El Calafate, waar ook de president van dit land, Christina Kirchner, haar oud en nieuw zal doorbrengen zo verneem ik in de krant.

Na 5,5 week verlaat ik het smalste land ter wereld met een kustlijn van 6.435 km. Met enige weemoed overigens, het jaar loopt ten einde, maar ook mijn reis.

Nog maar niet te veel aan denken, ik heb nog zoveel moois in het vooruitzicht de komende weken. En dat was ook zo!!!

Donderdagavond 6 uur vertrek ik met de bus naar Argentinië. De verwarming stond aan en niet zo’n beetje ook, het leek wel een sauna!. Het was gewoon prettig om 2x uit te moeten stappen, 1x om uit te klaren in Chili en een paar kilometer verder een stempel op te halen voor Argentinië. We hadden geluk, het was niet druk en zo kostte het maar een half uur ipv 2 uur. De reis duurde in totaal 6 uur, zodat ik middernacht in El Calafate aankwam. Met de taxi naar mijn hotel, alleen ik kon niet betalen met Argentijnse pesos – het hotel gelukkig wel – want geen stop onderweg.

Het is wennen om weer alleen te zijn, kan voor het eerst in mijn reis mijn draai niet gelijk vinden in Calafate. Het is er ook nog eens vreselijk duur, zoals in geheel Argentinië, nou ja, de plaatsen waar ik dan ben geweest. Heb dan ook de eerste 2x gewoon te weinig gepind, het max. was bijna overal omgerekend € 180 – zo pin ik dus wat af in Argentinië.

Vrijdag de 30^e heb ik dan ook niet zoveel gedaan, behalve dan wat vluchten geboekt en naar

Sandro in Florianopolis, Brazilië geschreven of hij thuis was en ik graag van zijn uitnodiging gebruik wil maken om naar Brazilië te komen. Iemand die ik eigenlijk maar 2 dagen ken en heb meegemaakt in Peru, maar het voelt goed en vertrouwd om hem te schrijven en er misschien heen te gaan. Ik krijg een enthousiaste reactie terug, dus tickets boeken. Eerst naar de watervallen van Iguazu voordat ik hem ga bezoeken op het mooie eiland.

De watervallen liggen zowel in Argentinië als in Brazilië, bij een drielandenpunt met Paraguay.

Op het buitenterras nog een plaatselijk biertje gedronken, Sholken uit Patagonia, met een groep Duitsers.

Oudjaarsdag heb ik afgesloten met een fantastisch mooie excursie naar de Perito Moreno Gletscher. Indrukwekkend, wat een machtig mooi stuk natuur heb ik daar gezien. De kracht van de natuur, stukken sneeuwijs die afbreken met een geraas en gedonder en dan ook nog te weten dat één derde zichtbaar is en tweederde onder water ligt. De hoge golven die ontstaan, prachtig om naar te kijken. Het weer was hier een beetje miezerig, dus bewolkt, het gaf alleen maar voordeel. Wanneer de zon schijnt schijn je het reliëf van de gletscher minder te kunnen zien.

Oudjaarsavond was niet bijzonder, heb met een vriend uit Turkije gechat die als leraar in Oost-Turkije werkt en geen vakantie had. Het was al nieuw jaar voor hem, ook wel weer speciaal. Om middernacht een glas champagne gedronken en naar het vuurwerk gekeken, wat aan de bar gehangen/gepraat en dat was het!

Nieuwjaarsdag gebruikt om hostels te zoeken, excursie naar Chalten te boeken. Daar de volgende ochtend heen, een busritje van 3,5 uur. El Chalten is een ruim opgezet dorp en bekend van Cerro Torre en Cerro Fitz Roy. Steile en ruige bergen, een uitdaging voor bergbeklimmers van uit de hele wereld.

Naast mij in de bus zat een man uit Madrid, die een lang weekend vrij had en er even helemaal tussenuit wilde, nou dan kom je gewoon 3 dagen naar Patagonië!

El Chaltèn is een vrij nieuw dorp, mooi gelegen tussen de heuvels/bergen.

Heb er heerlijk gewandeld richting Laguna Torre en overnacht en de volgende morgen de bus terug genomen naar El Calafate.

De excursie op een catamaran over het Viedma meer was ook weer geweldig, naar verschillende gletschers geweest, nou ja, bij de Uppsala gletscher konden we niet komen vanwege de ijsbergen- wel bij de Spegazzini gletscher. Dik € 100 betaald voor 1 dag, zonder eten of drinken inbegrepen. Ze weten van prijzen! En soms dringen om een goed plekje aan boord.

Ja, en dat was dan woensdag 4 januari, mijn laatste dag in Patagonië. De komende 3 weken richting noorden, waar de zomer iets warmere temperaturen zal hebben als in het zuiden.

Tot nu toe heb ik gedurende mijn reis niet vaak ’s avonds buiten kunnen zitten, alleen in Santiago was het soms net te doen zonder vestje. Wanneer dat de komende weken wel gaat lukken zou dat mooi meegenomen zijn, tenslotte kom ik hartje winter terug.

Op naar Buenos Aires, Iguazu watervallen, Florianopolis en back to Buenos Aires!!!!

Chiloë, Puerto Montt en cruise op de Navimag naar Puerto Natales

Alhoewel ik inmiddels al weer bijna 3 weken thuis ben, ook dat gaat snel, wil ik toch mijn reisverhaal nog afmaken.

Ik was nog in Puerto Varas/Chili op 18 december 2011, alweer 2 maanden geleden.

Op maandag 19 december heb ik de bus genomen van firma Cruz del Sur die directe verbinding heeft met het eiland Chiloë, alsmede ook nog eigen schepen waar we direct op konden inschepen. Het werd merkbaar frisser naarmate je zuidelijker reisde in Chili. Chiloë is het grootste eiland van Chili aan de Pacific Ocean, vaak wind, bewolking en regen. Dat klopte helemaal, het was er overdag een graadje of 12 a 15.

In het meest noordelijke stadje van het eiland, Ancud heb ik, in mijn hostel met pracht uitzicht op de baai van Ancud, geslapen in een bootbed met een heerlijk donzen dekbed!

De volgende morgen met gids Jeroen uit België, die op het eiland was blijven hangen vanwege de liefde, over gerestaureerde wegen naar een baai. In de baai wachtte een motorbootje met bootsman. Toen ik de bootsman zag moest ik gelijk denken aan het boek “Zout op mijn huid” van Benoite Groult- voor mij zag deze sterke stoere vent er uit als de zeeman uit dit boek. Mijn verhaal loopt verder niet parallel met het boek, helaas?!

Het strand is ontzettend breed en de golven hoog, zodat we met een- hier heb ik geen woord voor, weet niet hoe het heet- pontonnetje naar de boot werden ‘gerold’. Op naar de pinguïns, en gelukkig hebben we die gezien. Het regende en waaide, maar gelukkig ook nog droog tussendoor. Foto’s maken viel niet mee door het vrij wilde water, maar toch heb ik er gelukkig nog enkele kunnen schieten van die kleine pinguïns. Het waren er geen honderden, maar wel 2 soorten, namelijk de Humboldt en de Magellan en dat is niet overal.

Ik wilde ook nog naar Castro, het meest toeristisch op het eiland, maar door een wegverzakking zou de busreis niet 1 maar 3 uur duren. Dat vond ik teveel van het goede. Heb dus de palafitos (houten huizen op palen in zee, nationaal historisch monument) en de historische houten kerken niet gezien. De laatste nog wel, op schaal, bij Fundacion de amigos de las iglesias de Chiloë in Ancud. Ook Museo Regional de Ancud bezocht, met NL directrice, die niet aanwezig was.

Donderdag de 22^e weer terug naar het vasteland, naar Puerto Montt. Heb daar 1 nacht in een hostel geboekt. Bij aankomst moest je gelijk je schoenen uitdoen in een halletje en met een soort van crocs kon je naar de kamer en je slaapkamer, om het schoon te houden! Weer wat nieuws!

Onderweg naar het centrum van Puerto Montt, zoals altijd te voet, begint het toch te regenen, en met de boottocht in het vooruitzicht heb ik een regenjackje aangeschaft-m’n poncho lijkt me niet zo handig met die harde wind. Mede door de regen-wind-ziek-verhalen van andere reizigers die dezelfde tocht met de navimagboot hadden gemaakt. De regenbroek had ik al eerder aangeschaft in Pucon als ik het me goed herinner.

Ja, en dan is het zover : vrijdag de 23^e scheep ik om 12 uur in op de Evangelistas, een vrachtboot en cruiseboot in één. Twee uur eerder, om 10 uur had ik mijn bagage al moeten afgeven, die werd naar je hut gebracht. Op deze boot zal ik mijn Kerstdagen doorbrengen.

De reis gaat van Puerto Montt in het merengebied van Chili naar Puerto Natales in Patagonië, Zuid-Chili en duurt 3 dagen en 3 nachten. Voor het eerst deel ik een hut met 3 anderen, omdat je op een boot toch veelal naar buitengaat of in de bar of in het restaurant vertoeft. Het was passen en meten in de hut, maar heb er goed kunnen slapen-gelukkig geen snurkers.

We vertrekken om 4 uur ’s middags ipv 2 uur.

Het is een zonnig begin en zal dat bijna de gehele reis zo blijven.

We waren echte bofkonten, zelfs het personeel had nog nooit zo’n rustige, zonnige en nagenoeg regenvrije reis meegemaakt. Bofkonten waren we natuurlijk sowieso al, tenslotte waren we allemaal op reis! En wat voor één!!

Kerstavond zouden we kerstliedjes gaan zingen in diverse talen, onder meer in het Spaans, Engels, Duits, Frans, Nederlands, Japans, Koreaans. Alles was in een power-point presentatie te zien en gemaakt door de reizigers van genoemde nationaliteiten. Helaas moesten we dit uitstellen omdat we net die avond buitengaats gingen, de Pacific op en daar schommelde de boot net iets teveel…Kerstochtend waren we alweer binnengaats (heet dat zo?) en kon ons feest doorgaan.

Wij hadden zelfs een witte Kerst, in de vorm van de prachtige Pius XI-gletscher. Komt zelden voor dat de boot een omweg maakt om er heen te varen, vanwege het bijna altijd slechte weer. Hoe gelukkig kun je zijn!!!

Wat ook heel prettig was dat het ’s avonds pas om 11 uur donker werd, je kon dus vaak buiten zijn en genieten van de mooie natuur.

Ook zijn we 1^e Kerstdag van boord gegaan in Puerto Eden, echt in the middle of nowhere, alleen bereikbaar per boot! Daar hadden we de tijd om rond te wandelen in het zonnetje!

Tussendoor hadden we lezingen over de omgeving, over Torres del Paine, de flora en de fauna in Patagonië.

Tweede Kerstdag kwamen we wat later dan gepland aan in Puerto Natales, nou ja, met 6 uur vertraging. Hadden we geen probleem mee! Het duurde nog wel een uur of wat voor we überhaupt van de boot af konden/mochten. Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 8 ’s avonds van de boot (ipv 1 uur ’s middags) en zijn toen eerst met een groepje NL-ers gaan eten. De bagage konden we na 9 uur ophalen in een hotel. Dat werd 12 uur voor we dat deden, we hadden het zo gezellig in het restaurant. Met de huurauto naar mijn hostel gebracht, door alle éénrichtingverkeer kun je zelfs in een relatief klein dorp soms moeilijk de weg vinden.

Mijn volgende verhaal zal ik z.s.m. op gaan schrijven, dat wordt de laatste maand-van 27 december tot 27 januari.

Villarrica, Pucon en Pto. Varas

Van lieverlee naar het zuiden van Chili aan het reizen, alsof ik al onderweg ben naar huis…. Het ziet er hier ongeveer net zo uit als bij onze oosterburen (Duitsland), op de besneeuwde vulkaantoppen na. Het landschap met heuveltjes en meren, de vrij blonde mensen die hier naar toe zijn gekomen vanuit Duitsland sinds 1852, het eten, de Feuerwehr (ipv Bomberos-wat veel leuker klinkt), de veelal houten huizen. Het ademt Duitsland in deze omgeving.

Voelt enigszins vertrouwd, maar vind het vrij saai hier. Heb thriller van Ester Verhoef gelezen-is me prima bevallen.

Ben in Pucon wezen raften en heb onder aan de Villarricavulkaan nog in de sneeuw gelopen met 2 Brazilianen uit Brasilia die nog nooit echte sneeuw hadden gezien, laat staan in de sneeuw hadden gelopen!! Was natuurlijk helemaal fantastisch, alhoewel het geen lekkere kraaksneeuw was-ijzig als je er een keiharde bal van maakt.

In Pucon ook wezen raften, dat blijft gaaf om te doen-ook hier de boot uit voor te gevaarlijke stroomversnelling. Helaas door het koude water weer een paar dagen verkouden. Het weer is hier heerlijk, gisteren sinds lang weer eens regen gehad.

Had ook een heel leuk hostal met Zwitsers-Chileens echtpaar en andere reizigers ontmoet.

Ja, en dan toch weer iets meegemaakt op het momento dat ik me dus nogal beroerd voelde. Met de bus van Villarrica naar Puerto Varas (wat trouwens volgens de Chilenen de beste stad in Chili is om in te wonen). Niks aan de hand zou ik zeggen.

Maar..in het busstation staan diverse bussen met naamplaatje waarheen/waarvandaan. Vraag ik in mijn beste Spaans de bus naar Pto. Valras (geen naamplaatje met deze naam te bekennen). De jongen van JAC-tours wijst de tijd aan op de bus van 8.30-nee, die niet. De volgende van 8.40, ja dat is de goede tijd. Hij bekijkt mijn ticket met mijn bestemming en gooit mijn rugzak in de bagageruimte en ik stap in op stoel nr. 20.

We zijn 5 a 10 minuten onderweg en dan komen ze langs voor ticketcontrole. Ja, ik zit in de verkeerde bus, wat een lullo zeg om mij in deze bus te laten instappen-maak dat maar weer eens duidelijk in het spaans. Hij loopt naar de chauffeur en die stopt en ik moet de bus uit, inmiddels min of meer al in de middle of nowhere. Na een half uur nog geen bus die richting Villarrica teruggaat en veel auto´s komen er ook niet langs. Zag even de uitdaging niet in dit probleem en heb een potje lopen huilen langs de weg.

Met grote en kleine rugzak en draagtas naar een bushalte gelopen, ik moest toch wat en geheel ongevaarlijk was het niet. En na zo´n 20 minuten kwam er een auto vanaf een weggetje en die stopte en heeft me keurig netjes bij de busterminal teruggebracht. Daar mijn beklag gedaan en ik werd in een kantoortje verder geholpen met mijn klacht. Ik was echt woedend, natuurlijk ook wel op me zelf, maar dat je zomaar wordt gedropt….

In Pucon zo las ik in mijn boek zou je de beste steak van bijna heel Chili kunnen eten. Dat heb ik gezien, het was een lap vlees voor een hele familie van minimaal 4 personen.

Ik heb er nog niet de helft van op, het was me wat te bloederig allemaal-en daar houd ik helemaal niet van. Dat ga ik dus ook in Argentinië niet meer bestellen.

Je leert steeds meer!

Vandaag met plaatselijk vervoer naar Lago Todos los Santos, het mooiste meer van het merengebied. Absoluut mooie omgeving, maar het kan me niet zo boeien. Geen boottochtjes of zo, zwart zandstrand en veel wind.

In Santiago, Valparaiso en Isla Negra heb ik de huizen bezocht van Pablo Neruda, winnaar Nobelprijs voor de Literatuur 1971. Wat een aparte huizen heeft hij gemaakt met dito inrichting en ontzettend veel verzamelingen van all over the World. Jammergenoeg mag je niks fotograferen, alleen buiten.

In Santiago mijn bootticket cash betaald i.p.v. met mijn geblokkeerde creditcard. Tot un toe lukt het me nog steeds zonder creditcard, het geluk is dat je hier soms kunt pin-betalen.

Morgen laat ik de meren achter mij. Pak de bus en de ferry naar het grootste eiland van Chili, Chiloë. Op naar de eerste pinguïns.

De kerstsfeer is steeds meer merkbaar, weet niet of het de duitse omgeving is of de datum die steeds dichterbij komt…het stille nachtlied op de achtergrond in de supermarkt, een creatieve kerstmarkt-in Pto. Varas.

Blijf het leuk vinden om steeds weer iets te horen uit NL!!!

Dank je wel voor de reacties in 2011 en por favor nog een paar in 2012 (de 26e januari terug in NL).

In ieder geval voor jullie allemaal :

Hele fijne Kerstdagen

en een

Gezond, mooi en goed 2012

en mocht je het er even van gaan nemen, al of niet in het buitenland (Duitsland-Australië-Frankrijk), natuurlijk ook nog een prettige vakantie erbij.

Liefs vanuit Casa Azul (ook al van een Duitser) in Puerto Varas.

Gerry

Buenos dias, estoy en Valparaiso

Het is toch wel raar wanneer je zolang op reis bent je niet eens de tijd hebt (of neemt??)om je blog bij te houden. Ten eerste is het onhandig zonder pc op reis, overal is wi-fi. Ten tweede moet je op zoek naar een pc, gelukkig hebben ze in mijn hostel (Casa Aventura) waar ik deze week vertoef 1 pc, die je dan weer met anderen deelt uiteraard, dus niet altijd kunt internetten wanneer het mij uitkomt.

Nu dus even wel, binnen 1 uur vertrek ik om een zeilboottochtje te maken met instructie in de baai van Valparaiso.

In Valparaiso ben ik afgelopen maandag, 5 december, aangekomen in een heel leuk hostel. Voor het eerst heb ik een gedeelde badkamer, het hostel was me in Santiago aangeraden en ik moet zeggen het bevalt me hier prima. Dat delen valt gelukkig mee, had ik in eerste instantie niet echt gewild. Maar nu ik het doe is het eigenlijk geen probleem. Mijn kamer wil ik wel voor mezelf, ik heb ruimte nodig om rommel te kunnen maken. Dat is mij zo eigen.

Valparaiso is een grote stad met ruim 40 cerro´s waarop het is gebouwd en mijn hostel is op 1 van de interessantste, namelijk Cerro Concepcion. Ook het meest toeristisch, dus veel cafeetjes en terrasjes samen met het naastgelegen Cerro Alegre. Huizen in allerlei kleuren, gebouwd op al die heuvels met hier en daar zogenaamde funiculars, een soort van lift om je al dan niet omhoog of omlaag te brengen. Heel speciaal en het duurt maar 30 seconden en het bespaart je het steile klimmen in de straten/straatjes7steegjes.

De stad zelf, één van de belangrijkste havens van Chili, is ontzettend lelijk bij de kustlijn. Wat hebben ze daar een vreselijk lelijke gebouwen neergezet in de sixties/seventies, niet te geloven. De cerro´s maken echter alles goed!

Heb een rondwandeling gehad met Johan uit NL en nog 2 turisten en zijn toen naar de vismarkt geweest (neus dicht!) waar er pelikanen, grote zeemeeuwen en zeeleeuwen te zien waren.

Heb 2 leuke dames ontmoet bij de laundry die me uitnodigden om ´s avonds mee de stad in te gaan en heb weer uitgebreid mijn Spaans in praktijk kunnen brengen. Andere talen spraken ze niet, maar heb een heel gezellige avond gehad in een eetcafé waar je nog steeds mag roken!! Raar gezicht na zoveel tijd.

Woensdagmiddag ben ik voor het eerst van mijn leven paard wezen rijden! Weer een mooie ervaring er bij. Niet dat ik nu weet hoe het moet, het paard was een lieverd en rustig en volgde met name de andere paarden. Het weer was zonnig en zo hebben we een uur of 4 door de duinen en aan de kustlijn paard gereden, helaas kun je niet echt even in galop-daar ontbreekt mijn ervaring natuurlijk- had dat graag gedaan. Ziet er zo gaaf uit. Heb het even geprobeerd, maar ik zo zeker zat ik niet op mijn paard, dus het is bij dat eventjes gebleven. Wel smaakt het naar meer, in NL genoeg ranches in de omgeving. Het paardrijden was in Concon, een uurtje met de plaatselijke bus vanuit Valp. Het was de moeite waard.

Gisteren weer een nieuwe ervaring opgedaan met een workshop in de gumbicromate-techniek bij Alberto Lagos, een paar meter van mijn hostal vandaan. Ik ga het proces niet uitleggen, maar de resultaten zijn gewoonweg prachtig. Heb opgeschreven wat ik aan materiaal nodig heb om het te kunnen uitvoeren, alleen de ruimte en meestal ook de zon ontbreken.

5 voorbeelden gemaakt en er daar 1 uitgekozen om uit te vergroten. Wowww!

Heel veel mooie dagen gewenst, met de Kerst in het vooruitzicht ook voor de meesten ontzettend drukke dagen......

Hier is de Kerstsfeer iets minder nadrukkelijk aanwezig als bij ons, in Santiago 1 hele grote kunstboom gezien met een nog onbezette arreslee op de Plaza des Armes.

Liefs, groetjes, xxx Gerry

Fantastisch Salar de Uyuni, deel 1

Ja, eindelijk, hier is weer een update. Afgelopen week had ik een heel verhaal getypt in Word toen de pc crashte. Ook al had ik regelmatig mijn tekst opgeslagen, het docuemtn was niet meer terug te vinden na de crash. Weer bijna 2 uur voor niks zitten typen. Zo zit het ook met Word weer even tegen. Balen natuurlijk en geen zin om nogmaals mijn verhaal te doen.

Een nieuwe poging!

Inmiddels in Chili aangeland, al weer bijna een week.

Vorige keer was ik nog in Bolivia, in Sucre als ik het goed heb. Daar heb ik 1 dag op mijn baggage moeten wachten en kon ik niet verder reizen ivm een staking. Ja, je maakt wat mee zo onderweg.

Vanuit Sucre ben ik naar La Paz gevlogen en heb daar 1 nacht in Hotel Gloria doorgebracht, waar ik werd verwelkomd met een mok coca-thee ivm de hoogte. Vroeg naar bed, want de volgende morgen moest ik al om half 8 vliegen vanaf de militaire airport met een vliegtuigje voor 30 personen.

Kom ik aan bij het normale vliegveld om in te checken bij TAM (transport aero militair oid) en moet ik dus aan de andere kant van de luchthaven zijn. Was gelukkig niet de enige, met de taxi een ritje van wel 20 minuten, door El Alto, de op 1 na grootste stad van Bolivia. Santa Cruz is de grootste stad en La Paz volgt als derde.

Ik had een plek naast het landingsgestel gezien vanuit mijn raampje. Speciaal dat je dat nog in werking kunt zien vandaag de dag. Spannend ook wel in een miniatuur vliegtuig, maar alles verliep prima. Geen tafeltje voor je, maar wel een klein ontbijtje in een doosje. Door de vroege vlucht waren we ook al vroeg in Uyuni, in de woestijn gelegen. Deze keer niets gereserveerd om te overnachten, dat viel even tegen. Pas bij het derde hostal was er plaats, voor het eerst heb ik met mijn rugzak rondgesjouwd, inmiddels al wat zwaarder als in het begin.

sMiddags mijn excursie besproken om in 3 dagen via de Salar de Uyuni naar Chili te gaan, vanaf zaterdag de 19e.

Ja, ik moest ook weerbellen naar de afd. Fraudebestrijding en heb een afspraak gemaakt om bij gebruik van mijn card de bank te bellen. Zien hoe dat gaat lukken…..Tot nu toe nog niet nodig geweest, probeer zo veel mogelijk cash te betalen of via Ideal.

Voor het eerst ben ik deze reis een bekende tegengekomen, Martin die bij mij in Quito op school had gezeten en nu ook in Uyuni was voor 2 dgn om door te reizen naar Argentinie.

Zaterdagmorgen 19-11 rond 11 uur werd ik opgepikt door een Toyota Landcruiser om de zoutwoestijn door te crossen. Samen met Shu uit Japan, Anna uit Italy met man Daniel uit Colombia zijn we eerst het treinkerkhof wezen bezoeken aan de rand van de woestijn. Veel roest en geen uitleg van een gids o.i.d., de jeep had een chauffeur en een kokkin aan boord. De laatste was ook nog voor een andere jeep, zodat we met 2 groepjes tegelijk lunchten. Terug vanhet treinkerkhof hebben we nog 2 meiden van 22 uit de UK opgehaald, die laat met de bus waren aangekomen. De jeep zat dus lekker vol! Met name achterin kon je je nauwelijks bewegen, De omgeving maakte echter alles goed!

WOW, wat is de zoutwoestijn fantastisch mooi!. Prachtige fotoos genomen, allerlei kunsten uitproberen, op Facebook staan al foto’ s, dat gaat veel makkelijker als op deze site en kost ook veel minder tijd. Dus voor diegenen die al foto’s van deze fantastische reis willen zien, Gerry van der Steldt toevoegen als vriend en je bent weer helemaal bij wat plaatjes betreft. Ook daar had ik problemen mee toen de pc crashte afgelopen woensdag.

Mijn verhaal wil gaan afmaken op Paaseiland, waar ik morgenochten om 9.25 uur naar toe zal vliegen!!! En ik hopelijk iets meer tijd heb om mijn reisverhaal kwijt te kunnen.

Want dit is nog maar een beginnetje van de Salartrip, het is een van de mooiste ervaringen die ik ooit heb gehad met reizen.

Vanuit Santiago de Chile, allemaal lieve en zonnige groeten (het is hier overdag 25-30 graden, heeeeel goed uit te houden!!) xxx

Gerry