Op bezoek bij Sandro in Florianopolis. Zoals ik op internet heb gezien zijn er mooi witte zandstranden en het lijkt me leuk om hem en zijn vriend weer te ontmoeten.

Hij haalt me op van het vliegveld en we rijden eerst naar de kust waar 2 bruggen het eiland met het vasteland verbinden. Brazilië stond vooraf niet op mijn programma vanwege het feit dat ze er Portugees spreken. Met Sandro spreek ik Spaans, dat soms wel op Spaans lijkt.

In de stad staat veel hoogbouw, je krijgt er dus niet echt een vakantiegevoel. Wel in het appartement van Sandro, waar ik word verwend met heerlijk eten! Hij kan heerlijk koken!

Ik heb dan wel geen eigen kamer, maar slaap op een bedbank in het grote appartement, met jawel: een jacuzzi op het balkon! Helaas was het weer niet alle dagen warm genoeg, maar heb er toch lekker in kunnen relaxen.

De eerste ochtend zijn we gelijk de stad in gegaan en hebben het plaatselijke museum bezocht, evenals de kathedraal, 3x rond een eeuwenoude boom gelopen om een wens te kunnen doen en bij het gebouw Figueira cente nana rondgewandeld.

Wat ik ook had gepland was om eindelijk weer eens op hoge hakken te kunnen lopen! Die heb ik namelijk niet aangehad de laatste 6 maanden - dus ik heb een paar beauties van schoenen gekocht met een hak van 13 cm op een plateau van 3 cm! Gelijk maar goed doen dacht ik! In de kleur sandia/watermeloen. Even wennen, dat wel.

Vriendin Elsa opgehaald en samen met André zijn we weer de stad ingegaan, pilsje gedronken. Daarna naar het vasteland om een parkje te bezoeken en een baai met grote gladde stenen. Al met al een gezellig dagje.

De volgende morgen zijn we naar Costa de Lagoa Conceicao gereden en hebben een boottochtje op het meer gemaakt met een soort van watertaxi. Onderweg uitgestapt en rondgelopen, souvenirs gekocht en maar weer eens een watervalletje bezocht.

Op de terugweg naar de duinen, van heel fijn zand. Er werd gesandboard. Het was er prachtig!

De avond was heel gezellig, Sandro had vrienden uitgenodigd en weer heerlijk gekookt.

Het regende inmiddels tot de volgende middag!

We hebben wat rondgereden om naar de grote 2^e huizen te kijken van bekende Brazilianen, blijkbaar hebben veel voetballers hier ook een huis of appartement.

Toen het droog was zijn we een fort gaan bezoeken, gelegen op heuvelachtig landschap, was eerst niet de bedoeling. Met mijn hoge hakken klom ik met gemak omhoog, maar omlaag was een probleem. Sandro heeft me geholpen, gearmd, stapje voor stapje naar beneden en zelfs hier en daar gedragen!

Zondag zijn we naar Joinville gereden waar broer Murillo woont met vrouw Andreia en hun 2 kids. Een rit van 2 uur. Ze hadden een heerlijke bbq gemaakt, schoonmoeder was speciaal gekomen om Duits met mij te kunnen spreken.

Joinville heeft bijna geen hoogbouw en ligt uitgestrekt in het groen. Ze woonden dan ook mooi in de natuur. Weer werd ik verwend, heb een mooi shirt gehad van Joinville.

Na een nachtje slapen in Joinville, waar Murillo en Andreia weer vroeg moesten gaan werken, zijn we om half 9 richting huis vertrokken. We waren er voordat we er erg in hadden, veel gepraat en gelachen. Na de middag naar het strand, waar we veel gelopen hebben, geklommen en geklauterd over de rotsen, over wandelpaadjes in de duinen gelopen. Even de Atlantische Oceaan ingelopen, waar een hele sterke onderstroom was. Kon maar net overeind blijven!

Donkere wolken kwamen weer opzetten en terug naar huis. Daar bereidde Sandro feijera negro, een typisch Braziliaanse maaltijd met zwarte bonen.

Helaas, ook hier zit het er na 5 dagen op en zal ik terugkeren naar Buenos Aires om daar mijn superlange reis af te ronden. De tijd vliegt, zoals bij iedereen. Jammer jammer jammer etc.

In Buenos Aires heeft Apollo een kamer voor me besproken in hotel Cordoba in het Retiro district. Wij hadden elkaar ontmoet op de Navimag en het leek ons leuk elkaar nog een keer in BA te treffen, hij ging op 21 januari weer naar huis (in the USA) en ik de 25^e.

Met mijn hotelkamer was ik voor het eerst deze reis niet blij! Wat heet, een hoop herrie van de straat waar ze aan het boren waren, veel verkeer. Ik ben dan ook direct vertrokken naar mijn Costa Rica hotel toen Apollo huiswaarts ging.

De laatste week veel gelopen in metropool BA, het Malba museum en Museum de Bellas Artes bezocht, tour met dubbeldekkerbus in BA.

Uiteraard ook Plaza de Mayo en het cemeterio Recoleta bezocht, waar Evita Peron ligt.

Samen met Apollo naar het enige Griekse restaurant in BA geweest, met dansen en het bijbehorende gooien van borden! De eigenaar was jarig, dus Apollo was niet de enige Griek in het restaurant.

Een tango avond mag niet ontbreken en die worden er te kust en te keur aangeboden. Wij zijn bij Piazzolla’s geweest, inclusief diner, een aanrader.

Ik heb er mijn eerste boek gelezen van Heleen van Rooijen, de mannentester. Helaas was het bekende boek van Bruce Chatwin, In Patagonië uit de boekenkast gehaald. Was er de vorige keer aan begonnen, maar een andere NL gast was me voor.

En zo komt aan alles een eind, ook aan mijn droomreis!

Onvergetelijke maanden, een droom die uitkomt, een reis die verlangt naar meer.

Thuisgekomen kan ik met plezier 3000 foto’s bekijken, terugkijken op een wonderlijk half jaar – nu ik aan het eind ben gekomen van mijn reis vind ik het zelf toch ook wel stoer wat ik heb ondernomen. Stoer is het woord wat veel mensen gebruikten wanneer ik over mijn plannen vertelde.

Iedereen die mij heeft gesteund of geschreven in deze maanden: Ontzettend bedankt, ik heb met veel plezier jullie berichtjes en mailtjes gelezen. Ondanks dat ik lang niet altijd heb geantwoord, er ging zoveel tijd zitten in het verhalen schrijven en foto’s plaatsen, vond ik het altijd heerlijk om weer wat te horen!!

Mocht er een volgende keer komen, één ding is zeker: dan ga ik op reis met I-phone of een tablet.

Liefs en snel tot ziens!!