Alhoewel ik inmiddels al weer bijna 3 weken thuis ben, ook dat gaat snel, wil ik toch mijn reisverhaal nog afmaken.

Ik was nog in Puerto Varas/Chili op 18 december 2011, alweer 2 maanden geleden.

Op maandag 19 december heb ik de bus genomen van firma Cruz del Sur die directe verbinding heeft met het eiland Chiloë, alsmede ook nog eigen schepen waar we direct op konden inschepen. Het werd merkbaar frisser naarmate je zuidelijker reisde in Chili. Chiloë is het grootste eiland van Chili aan de Pacific Ocean, vaak wind, bewolking en regen. Dat klopte helemaal, het was er overdag een graadje of 12 a 15.

In het meest noordelijke stadje van het eiland, Ancud heb ik, in mijn hostel met pracht uitzicht op de baai van Ancud, geslapen in een bootbed met een heerlijk donzen dekbed!

De volgende morgen met gids Jeroen uit België, die op het eiland was blijven hangen vanwege de liefde, over gerestaureerde wegen naar een baai. In de baai wachtte een motorbootje met bootsman. Toen ik de bootsman zag moest ik gelijk denken aan het boek “Zout op mijn huid” van Benoite Groult- voor mij zag deze sterke stoere vent er uit als de zeeman uit dit boek. Mijn verhaal loopt verder niet parallel met het boek, helaas?!

Het strand is ontzettend breed en de golven hoog, zodat we met een- hier heb ik geen woord voor, weet niet hoe het heet- pontonnetje naar de boot werden ‘gerold’. Op naar de pinguïns, en gelukkig hebben we die gezien. Het regende en waaide, maar gelukkig ook nog droog tussendoor. Foto’s maken viel niet mee door het vrij wilde water, maar toch heb ik er gelukkig nog enkele kunnen schieten van die kleine pinguïns. Het waren er geen honderden, maar wel 2 soorten, namelijk de Humboldt en de Magellan en dat is niet overal.

Ik wilde ook nog naar Castro, het meest toeristisch op het eiland, maar door een wegverzakking zou de busreis niet 1 maar 3 uur duren. Dat vond ik teveel van het goede. Heb dus de palafitos (houten huizen op palen in zee, nationaal historisch monument) en de historische houten kerken niet gezien. De laatste nog wel, op schaal, bij Fundacion de amigos de las iglesias de Chiloë in Ancud. Ook Museo Regional de Ancud bezocht, met NL directrice, die niet aanwezig was.

Donderdag de 22^e weer terug naar het vasteland, naar Puerto Montt. Heb daar 1 nacht in een hostel geboekt. Bij aankomst moest je gelijk je schoenen uitdoen in een halletje en met een soort van crocs kon je naar de kamer en je slaapkamer, om het schoon te houden! Weer wat nieuws!

Onderweg naar het centrum van Puerto Montt, zoals altijd te voet, begint het toch te regenen, en met de boottocht in het vooruitzicht heb ik een regenjackje aangeschaft-m’n poncho lijkt me niet zo handig met die harde wind. Mede door de regen-wind-ziek-verhalen van andere reizigers die dezelfde tocht met de navimagboot hadden gemaakt. De regenbroek had ik al eerder aangeschaft in Pucon als ik het me goed herinner.

Ja, en dan is het zover : vrijdag de 23^e scheep ik om 12 uur in op de Evangelistas, een vrachtboot en cruiseboot in één. Twee uur eerder, om 10 uur had ik mijn bagage al moeten afgeven, die werd naar je hut gebracht. Op deze boot zal ik mijn Kerstdagen doorbrengen.

De reis gaat van Puerto Montt in het merengebied van Chili naar Puerto Natales in Patagonië, Zuid-Chili en duurt 3 dagen en 3 nachten. Voor het eerst deel ik een hut met 3 anderen, omdat je op een boot toch veelal naar buitengaat of in de bar of in het restaurant vertoeft. Het was passen en meten in de hut, maar heb er goed kunnen slapen-gelukkig geen snurkers.

We vertrekken om 4 uur ’s middags ipv 2 uur.

Het is een zonnig begin en zal dat bijna de gehele reis zo blijven.

We waren echte bofkonten, zelfs het personeel had nog nooit zo’n rustige, zonnige en nagenoeg regenvrije reis meegemaakt. Bofkonten waren we natuurlijk sowieso al, tenslotte waren we allemaal op reis! En wat voor één!!

Kerstavond zouden we kerstliedjes gaan zingen in diverse talen, onder meer in het Spaans, Engels, Duits, Frans, Nederlands, Japans, Koreaans. Alles was in een power-point presentatie te zien en gemaakt door de reizigers van genoemde nationaliteiten. Helaas moesten we dit uitstellen omdat we net die avond buitengaats gingen, de Pacific op en daar schommelde de boot net iets teveel…Kerstochtend waren we alweer binnengaats (heet dat zo?) en kon ons feest doorgaan.

Wij hadden zelfs een witte Kerst, in de vorm van de prachtige Pius XI-gletscher. Komt zelden voor dat de boot een omweg maakt om er heen te varen, vanwege het bijna altijd slechte weer. Hoe gelukkig kun je zijn!!!

Wat ook heel prettig was dat het ’s avonds pas om 11 uur donker werd, je kon dus vaak buiten zijn en genieten van de mooie natuur.

Ook zijn we 1^e Kerstdag van boord gegaan in Puerto Eden, echt in the middle of nowhere, alleen bereikbaar per boot! Daar hadden we de tijd om rond te wandelen in het zonnetje!

Tussendoor hadden we lezingen over de omgeving, over Torres del Paine, de flora en de fauna in Patagonië.

Tweede Kerstdag kwamen we wat later dan gepland aan in Puerto Natales, nou ja, met 6 uur vertraging. Hadden we geen probleem mee! Het duurde nog wel een uur of wat voor we überhaupt van de boot af konden/mochten. Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 8 ’s avonds van de boot (ipv 1 uur ’s middags) en zijn toen eerst met een groepje NL-ers gaan eten. De bagage konden we na 9 uur ophalen in een hotel. Dat werd 12 uur voor we dat deden, we hadden het zo gezellig in het restaurant. Met de huurauto naar mijn hostel gebracht, door alle éénrichtingverkeer kun je zelfs in een relatief klein dorp soms moeilijk de weg vinden.

Mijn volgende verhaal zal ik z.s.m. op gaan schrijven, dat wordt de laatste maand-van 27 december tot 27 januari.