Hola Holanda!

Hoe gaat het met jullie? Leuk en fijn om van jullie te horen-lezen na een niet zo soepel verlopen dinsdag, maar ja, dat moest er een keer van komen en daar leer ik weer van voor de komende maanden. Tenslotte is dit nog maar het begin en eigenlijk de meest makkelijke vorm om in het buitenland te verblijven (bij een gezin). Het reizen komt pas vanaf 8 oktober.

Eindelijk heb ik even tijd om uitgebreid verslag te doen van mijn leven en studeren in Ecuador. Ik ben inmiddels al weer 3 weken hier en de tijd gaat snel. Heb het naar mijn zin bij mijn gastgezin en zou daar volgende week weggaan om tijdens de 4 weken vrijwilligerswerk in de residencia bij school te logeren. Ik heb besloten om er nog 4 weken aan te plakken en in het gezin te blijven. Het gezin bestaat uit Wagner, die leraar is op de academia, Paulina en hun 3 kids: Francis-21, Paula-9 en Eduardo-7 jr. Ik heb er een eigen slaapkamer met badkamer; de badkamer is wennen omdat ik voordat ik een douche kan nemen, eerst de warmwaterkraan moet opendraaien (waar ijskoud water uitkomt) en daarna naar beneden moet lopen om de gaskraan open te draaien van de butagasfles en vervolgens het gas moet aansteken. Dit lukt echter niet altijd, heeft te maken met watertoevoer van de buren….Oftewel ik heb niet dagelijks een warme douche, wat trouwens ook weer een groot word is voor een minimaal straaltje . Maar in ieder geval voldoende om mijn haar te wassen. Wanneer ik klaar ben is het de bedoeling om de kraan beneden weer uit te zetten. Dit ongemak weegt niet op tegen de gezelligheid met het gezin, het lekkere ontbijt en avondeten. Iedere morgen krijg ik een vers sapje van passievrucht of sinaasappel of naranquila of tomat de arbol. Mmmmm. Om het huis binnen te komen heb ik 4 sleutels nodig; de 1e voor de deur in de muur (waar het huis achter ligt), de 2e voor een metalen deur voor de buiterndeur van het huis, de 3e voor de buitendeur en de 4e om het huis zelf binen te komen.

Vorig weekend zijn we met de auto naar Otavalo en Lago San Pablo geweest. Otavalo is bekend om de weekmarkt op zaterdag waar veel kleding van alpacawol wordt verkocht. Ik heb er een vest gekocht, leuk en warm voor hier maar truttig voor thuis. Voor $ 30 had ik een poncho en een vest. Een trip van zo´n 2 uur met een kind op schoot, 1 ernaast en Francis, de oudste heeft de helft van de achterbank nodig. Hij kan heel slecht lopen en zijn gezondheid gaat door epileptie steeds verder achteruit.

Laat ik even bij het begin beginnen: het kon niet beter beginnen op de vroege zaterdagmorgen van 13 augustus. Bij het inchecken werd me verteld dat ik werd ge-upgrade naar de businessclass voor de vlucht van Madrid naar Quito. Voor een vlucht die 11 uur duurt is dat natuurlijk geweldig. Ik was echt verbaasd, want op vrijdag had ik me al ingecheckt op internet. Het was super om businessclass te vliegen, alle ruimte, een stoel die horizontaal als bed dient en ik dus heerlijk heb kunnen slapen/dutten. Keuze uit je maaltijd en keuze in wijn, een toilettasje, een kussen, een deken en een soort van pc. In Madrid ben ik ook nog even in de VIP-lounge geweest, kon ook daar volop eten en drinken als ik gewild had.

De vlucht is verder goed verlopen, het enige was dat ik lang op mijn bagage moest wachten in Quito, ik kreeg als een van de laatsten mijn bagage. Dit is in principe niet gebruikelijk bij businessclass. Buiten de airport stond Paulina met een bord ´Gerry van der´ en met een knuffel en een zoen word ik hartelijk verwelkomt. We wonen niet z over van de airport vandaan en ik hoor dan ook vaak het lawaai van de aankomende cq vertrekkende vluchten. De academia ligt in de aanvliegroute en daar moeten we soms de les onderbreken door het lawaai van de vliegtuigen. Ook dat went. Ik heb trouwens totaal geen last gehad van de hoogte in Quito. Het tijdverschil van 7 uur viel ook wel mee, de eerste paar nachten was ik veel wakker. Geen jetlag, eerder vol energie, omdat ik eindelijk op de plaats ben waar ik al maanden naar heb uitgekeken.

Het weer valt ook ontzettend mee, voordat ik wegging zag ik op internet dat het de komende week zou regenen. ´s Morgens schijnt nagenoeg altijd de zon, ´s middags wordt het licht- en soms zwaar bewolkt met een temperatuur van een graadje of 20-22, soms is het wat frisser. ´s avonds koelt het af, wat dat betreft lijkt het een beetje op NL.

De eerste zondag zijn we gelijk naar een shoppingmall geweest, die heb je hier best wel veel en er is echt van alles te krijgen. Dat schijnt in Peru, zo hoorde ik, een stuk minder te zijn. Voorlopig ben ik hier nog 7 weken voor ik naar Peru ga. Met de kids naar de Spaanstalige versie van de Smurfen, oftewel Los Pitufos.

Maandag 15 aug. Is mijn eerste schooldag. Om half 9 beginnen de klassen. Eerst loop ik 10 minuten naar de bushalte Jipijapa(gipigappa) om met de Ecovia ($ 0,25 per rit)naar de academia te gaan en uit te stappen bij Eloy Alfaro. Daar ook nog een minuut of 5 lopen. De eerste 2 weken was er nog een nederlandse, met haar ben ik naar de Mitad del Mundo geweest en naar Calle de Ronda in het oude deel van Quito.

Ik heb inmiddels ook een Ecadoriaans nummer : 08-3741987. Makkelijk voor sms´en met andere studiegenoten en met mijn gastgezin.

Waar ben ik inmiddels allemaal geweest in en rondom Quito:

Met de téléférique naar vulkaan Pichincha geweest, op een hoogte van zo´n 4000 mtr. Ben er nog een stukje omhoog gelopen, het werd echter te bewolkt en het ging regenen.

Met Paulina en de kids ´s morgens om 6 uur naar een/het zwembad geweest. Badmuts aangeschaft, mag niet zonder zwemmen. Het was grappig om te zien hoe de Quiteños zwemmen, met name de borstcrawl.

Met Paulina naar Gringoland, zoals ze Mariscal hier noemen om wat te eten. Veel toeristen en uitgaand Quito komt hier samen.

Uiteraard naar het midden van de wereld, Mitad del Mundo. In het museum Solar Inti Nan, waar we uiteraard aan de demonstraties hebben meegedaan van de water- en energiekrachten op en rond de evenaar. Ik kon dus echt niet recht blijven lopen op de evenaar.

De dag er na zijn we met een excursie van school naar Lake Quilatoa geweest, een prachtig meer. Eerst 400 mtr dalen om er te komen. Het was een lange rit om er te komen, 4 uur om precies te zijn. Maar absoluut de moeite waard. De 400 mtr terug omhoog vielen me te zwaar, dat had ik niet verwacht omdat het soepel ging op de Pichincha, dus een paard gehuurd en dat verliep ook niet echt snel. Hoeveel keer dat we ´vamos´ hebben moeten roepen om het paard in z´n vooruit te krijgen….daar ben ik bijna nu nog moe van.

Vorige week heb ik niet veel kunnen ondernemen omdat ik in de middag privélessen had bijgeboekt. Alleen op vrijdagmiddag zijn we naar de Mercado Artesanal La Mariscal geweest, een kleurrijke markt voor kleding en souvenirs.

Het eten is hier lekker en kost nagenoeg niets. Voor een menu van de dag in een restaurant betaal je tussen de $ 2,50 en $ 4,-- inclusief een glas vers vruchtensap. Voorgerecht is altijd soep, hoofdgerecht is dan kip, vlees of vis met rijst, frites en groente en af en toe een toetje.

Dit is niet alles wat ik heb gedaan en meegemaakt, maar ik ga er van uit wanneer ik mijn laatste Spaanse lessen heb gehad en ik over een dag of 10 aan het werk ga in het oude deel van Quito, ik meer tijd heb na mijn werk om naar een internetcafé te gaan. De werkdagen zijn ongeveer van half 9 tot 3, volgende week ga ik er heen met iemand van school. Het project is in ieder geval met straatkinderen. Internet mis ik trouwens wel, mijn gastgezin heeft geen pc en om ´s avonds de deur uit te gaan is niet veilig. Dat is ook de reden dat ik bijna geen tijd heb gehad om naar een internetcafé te gaan, ´s middags onderenmen we meestal wel wat. Sowieso tussen 1 en 2 gaan we met elkaar lunchen.

Foto´s heb ik nog niet toegevoegd en kan dat ook nu niet doen. Mijn camera doet het niet en die heb ik dus gisteren weggebracht in een Casio-shop in een voor mij onbekend shoppingcenter. In een andere Casio shop was ik naar deze shop doorverwezen. Hopelijk werkt ie weer na controle.

Het Spaans valt niet helemaal mee, maar ik kan me al redelijk verstaanbaar maken.

Morgenochtend vroeg op, moet om 7 uur in Mariscal zijn om naar de Cotopaxi te gaan, een vulkaan waar we ongeveer tot 4800 mtr kunnen komen. Omdat ik al 3 wkn op een hoogte ben van 2850 mtr zou ik geen last van hoogteziekte krijgen.. Ik ga zo boodschappen doen om wat eten in te slaan voor morgenochtend, een ontbijt zit er zo vroeg niet in en de lunch wordt pas om 3 uur geserveerd. Nog een halfuurtje en het is hier donker.

Zondagmorgen waarschijnlijk de Cyclopaseo rijden, een fietstocht die iedere zondag wordt georganiseerd door de stad Quito, min. 10 km en max. 29 km.

Ik hoop weer snel verslag te doen, 3 weken is echt veel te lang om niets te laten horen.

Lieve groeten vanuit Quito. En nu staat alles in Word!! Thx Anja!!

Gerry